​مرسدس بنز به توسعه پيل سوختي پايان داد

به گزارش پدال نیوز، مرسدس بنز، از كمپاني دايملر آلمان، ديگر روي توسعه خودروهاي هيدروژني و پيل سوختي براي خودروهاي سواري وقت و سرمايه صرف نمي كند و تنها مدل پيل سوختي اين شركت يعني GLC F-CELL هم از گردونه توليد خارج خواهد شد. خودروي مذكور در «ناوگان دوچه بان» مورد استفاده قرار گرفته بود.

در عوض تمركز دايملر روي سيستم پيل سوختي وسايل نقليه سنگين با همكاري ولوو تراكس خواهد بود.

توليد خودروي GLC F-CELL در كارخانه برمن آلمان به دليل هزينه هاي بسيار سنگين توليد به چند صد دستگاه در سال محدود شده بود كه همان هم توجيه كافي براي ادامه نداشت.

در حقيقت همين خودروي پيل سوختي بنز هم نتيجه توافقنامه سال 2013 بين مرسدس بنز و دو كمپاني فورد از آمريكا و نيسان از ژاپن بود. قصد آنها تشويق سرمايه گذاري در زيرساخت هاي خودروهاي هيدروژني بود. از اين سه كمپاني خودروسازي، فقط مرسدس بنز تا مرحله توليد محصول پيش رفت كه آن هم هرگز تا مرحله تجاري سازي و فروش به مشتري خصوصي پيش نرفت. اما به هر حال اين محصول بنز خواهان داشت و تأمين كنندگان گاز هيدروژن مثل لينده Linde و ايرليكوئيد Air Liquide و ساير شركت هاي حمل و نقل ناوگاني مثل شركت ريلي دويچه بان مشتري اين خودروي بنز بودند. اگر مشتري خصوصي به اين مدل خودرو نياز داشت، مي توانست از مرسدس بنز اجاره كند.

ساليان متمادي است كه خودروهاي هيدروژني يا در اصطلاح پيل سوختي به عنوان پاسخي مناسب به كاهش آلايندگي معرفي مي شوند چون فقط بخار آب از اگزوز آن خارج مي شود. در مقايسه با خودروهاي برقي باتري دار، هم پيمايش طولاني دارند هم زمان شارژ مجدد آن بسيار كوتاه است و خيلي شباهت به موتورهاي بنزيني دارد. اما بزرگترين مانع توليد اين خودروها قيمت تمام شده آن است كه حداقل دو برابر خودروهاي فعلي است. ضمن آن كه در صورت گسترش توليد اين نوع خودرو، زيرساخت هاي جايگاه سوخت گيري بايد در سراسر دنيا مثل پمپ بنزين گسترش پيدا كند.

با اين حال برندهايي مثل تويوتا، هوندا و هيوندايي  از اين فناوري پاك قطع اميد نكرده اند، اما ديگر براي برند مرسدس بنز، جاذبه خود را از دست داده است.  

شركت ب ام و هم كه با همكاري تويوتا در حال توسعه و تكوين خودروهاي پيل سوختي است مي گويد، اين فناوري حداقل يك دهه نسبت به خودروهاي برقي عقب تر است.

مرسدس بنز حداقل 30 سال تجربه آزمايش و تحقيق روي پيل هاي سوختي دارد كه نتيجه آن توليد GLC F-CELL در سال 2018 بود. اين خودرو بدون باتري كمكي كه به پيمايش آن 51 كيلومتر اضافه مي كرد، با پيل سوختي 430 كيلومتر به ازاي هر بار شارژ مي تواند طي كند.

تجربه مرسدس بنز نشان مي دهد كه پيل هاي سوختي بيشتر براي وسائط نقليه سنگين بيشتر مناسب هستند، چون اين پيل ها بسيار سنگين هستند و استانداردهاي وضع شده از سوي دولت ها، محدوديت هايي براي وزن خودرو قائل هستند، چون اعتقاد بر اين است كه اگر وسيله نقليه اي از يك حدي سنگين تر باشد، هم به جاده ها آسيب بيشتري وارد مي آورد و ايمني را كاهش مي دهد.

بدون برقي سازي خودروها، به ويژه وانت ها و وسايل سنگين، در آينده رعايت قوانين آلاينده ها، به ويژه دي اكسيد كربن، دشوارتر خواهد شد.

مارتين دائوم مدير عامل دايملر تراكس مي گويد: «پروژه GLC تقريباً به پايان رسيده. همين حالا كه در باره آن صحبت مي كنيم، فقط تعداد محدودي سفارش باقي مانده كه بايد به مشتري تحويل شود و بعد از آن هيچ برنامه اي براي توليد خودروي [پيل سوختي] ديگر در كار نيست.»

مرسدس بنز، سرمايه هاي بخش پيل سوختي و نيروي انساني آن را به يكي از زيرمجموعه هاي خود در اشتوتگارت براي توليد خودروهاي تجاري و 50 درصد ديگر را به ولوو تراكس منتقل خواهد كرد. شريك تجاري مرسدس بنز در اين زمينه، يعني ولوو تراكس هنوز براي پايان دهه 2020 برنامه دارد.

دائوم مي گويد دايملر 100 ميليون يورو با شريك خود سرمايه گذاري خواهد كرد اما 200 ميليون يورو اصلا رقم كافي براي توسعه اين فناوري نيست. دائوم همچنين مي گويد: «ما همه امكانات لازم براي بازگشت به اين فناوري را داريم اما زماني باز مي گرديم كه ضرورت و بازار داشته باشد.»