بررسی نقش عامل انسانی در بروز و شدت تصادفات

به گزارش پدال نیوز به نقل از خودروکار، در بروز تصادف‌ ۴ عامل  جاده، انسان، خودرو و محیط دخیل هستند؛ این موضوعی است که کارشناسان حوزه حمل و نقل نیز به آن اشاره می کنند. در همین راستا در گزارش  های پیشین نیز به لزوم ایمن سازی جاده ها برای کاهش تصادفات نیز اشاره کردیم  و این موضوع مطرح شد که در ایران به دلیل عدم توجه کافی به مسائل ایمنی در طراحی و برنامه ریزی حمل و نقل ، از سوی سازمانهای اجرایی که مسئولیت ایمنی راه در حوزه ترافیک را دارند ، هرساله بر آمار تلفات جانی در تصادفات رانندگی و خسارات مالی ناشی از آن افزوده می شود.  اما پیش از در نظر گرفتن سایر علل، انگشت اتهام در مرحله نخست به سمت خودروسازان نشانه  رفته  و عنوان می شود خودروسازان نقش بیشتری در تصادفات ایفا می کنند.  اما حقیقت آن است که برمبنای بررسی‌ها و تجزیه و تحلیل‌‌های انجام‌شده در کشور، علت ۹۰ تا ۹۵ درصد تصادف‌ها عامل انسانی شناخته‌ شده است.
 
در همین رابطه عباس مجیدی‌نژاد رئیس انجمن صنفی مراکز معاینه فنی خودرو کشور می گوید: از جمله عوامل انسانی موثر در بروز حوادث مربوط به رانندگی می‌توان به تخلف‌ها و خطاهای رانندگی اشاره کرد. این عامل نادیده گرفتن مقررات راهنمایی و رانندگی، خطاهای خطر ناک و لغزش‌های که بی‌خطر هستند را شامل می‌شود.
 
او می افزاید: همچنین خستگی منجر به تحلیل توان تصمیم‌گیری خواهد شد. به همین علت است که کارشناسان یکی از عوامل تصادف‌ را خستگی راننده می‌دانند و براساس پژوهش‌های انجام‌شده ۷ درصد تصادف‌ها را به این بخش نسبت داده‌اند.
 
رئیس انجمن صنفی مراکز معاینه فنی خودرو کشور  همچنین به عملکرد راننده در زمان‌های خاص اشاره می کند و می گوید:ساعت‌هایی از شبانه‌روز که احتمال تصادف بیشتر است را «ساعت‌های سیاه» می‌نامند.
 
مجیدی تصریح  کرد:براساس داده‌های حاصل از پژوهش‌های انجام شده بیشتر تصادف‌ها در نخستین ساعت‌های روز رخ می‌دهد. میزان بروز تصادف از ساعت ۰ تا ۳ صبح حدود ۲۷ درصد، ۸ تا ۱۱ حدود ۳ درصد و از ساعت ۲۰ تا ۲۴ حدود ۱۰ درصد افزایش پیدا می‌کند.
 
او خاطر نشان می کند:رانندگی یک پدیده اجتماعی است که نیاز به شناسایی ابعاد زیربنایی مانند موضوع‌های فرهنگی، آموزشی، روانی و جامعه‌شناسی دارد.در روان‌شناسی اصطلاحی به‌نام آستانه تحمل وجود دارد. این اصطلاح برای نشان دادن بیشترین میزان صبر و شکیبایی افراد در موقعیت‌های اضطراب‌آور و عصبانی‌کننده به‌کار می‌رود. بنابراین صبر را می‌توان با مفاهیمی همچون آستانه تحمل، بردباری و ظرفیت تاب‌آوری در رفتارشناسی معنا کرد که از دیدگاه روان‌شناسی برای زندگی بهتر افراد توصیه می‌شود.
 
مجیدی ادامه داد:  داشتن صبر و تاب‌آوری، اتفاق‌های خوشایندی را به‌دنبال دارد. مطالعات نشان می‌دهد صبر برای زندگی بهتر و مسالمت‌آمیز، مولفه‌ای ضروری است و بدون این مهارت، رفتار افراد در بخش‌های گوناگون اقتصادی، اجتماعی، روابط بین‌فردی و عاطفی به‌راحتی شکننده خواهد بود. نباید از این نکته غافل بود که یکی از معضلات جدی که در سوانح رانندگی موجب مرگ‌ومیر می‌شود، کاهش آستانه تحمل بین افراد است. این مطلب از دید مدیران دولتی نیز پنهان نمانده و در سال ۹۶ در نخستین همایش روان‌شناسی به آن اشاره شد.
 
او با بیان اینکه براساس آمارها در سال ۸۴ تعداد کشته‌شدگان بر اثر تصادف‌ ۲۷ هزار نفر بوده که سال ۹۶ به حدود ۱۷ هزار نفر کاهش یافته و در سال ۹۷ این آمار ۴ درصد افزایش را نشان می‌دهد عنوان می کند: باید این سوال را پرسید که  چه عواملی باعث این افزایش شده و چگونه باید این عوامل را بررسی کرد؟ بحران اقتصادی سال ۹۷ و تغییرات نرخ ارز در کشور باعث گرانی اقلام گوناگونی در بازار شده که از جمله این اقلام می‌توان از افزایش نرخ چند صد درصدی قطعات خودرو نام برد که می‌توان آن را عاملی برای ایجاد اضطراب و تشویش مردم شمرد.
 
مجیدی ادامه می دهد: موضوع دیگری که می‌توان به آن اشاره کرد و منجر به ناهنجاری‌های رفتاری شده، معضل ترافیک است. نشستن طولانی‌مدت پشت فرمان خودروها موجب سردرگمی و کلافه شدن افراد خواهد شد و در صورتی که رانندگان و عابران نتوانند در این شرایط خودکنترلی داشته باشند، ممکن است یک حادثه‌ کوچک به حادثه‌ای بزرگ تبدیل شوند.
 
او در مورد سایر علل خطای انسانی در تصادفات نیز عنوان می کند:  علاوه بر ترافیک، آلودگی هوا نیز مزید بر علت شده است. آلودگی‌های صوتی ناشی از ترافیک و انتظار طولانی‌مدت به مرور زمان موجب عصبانیت شده که بر رانندگی افراد و واکنش آنها در برابر رانندگان و افراد دیگر تاثیر منفی می‌گذارد. البته با خارج شدن از ترافیک هم این عصبانیت به پایان نمی‌رسد و در خانه و محیط خانواده نیز این شرایط روحی و روانی می‌تواند تداوم یابد.
 
اکثر کارشناسان حوزه حمل و نقل معتقدند این معضل با وجود آثاری که در بخش‌های گوناگون اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و روانی جامعه دارد، نیازمند راهکارهایی مدبرانه است. با بی‌تفاوتی مدیران، عنوان کردن چالش‌ها و برگزاری همایش‌های گوناگون نمی‌توان این گره کور اجتماعی را که به‌ مرور زمان کورتر شده و باز هم کورتر می‌شود را باز کرد.
 
 
 
انتهای پیام/