بازاریابی و برندینگ دارایی سازمان است نه هزینه

به گزارش پدال نیوز به نقل از خودروکار، در سال های اخیر و با ورود برندهای نام اشنای صنعت خودرو به ایران آن چه تا اندازه زیادی بازار را با این برندها آشنا کرد، بازاریابی و تبلیغاتی بود که این شرکت ها به واسطه آن توانستند نقش خود را در بازار ایران پررنگ تر کنند. اما آن چه در این موضوع باید به آن به عنوان یک نگاه استراتژیک توجه کرد، شاخص های بازاریابی است. نگاهی به روند بازاریابی، بازارسازی و حتی برندینگ در ایران نشان می دهد که شرکت ها همواره با تکیه بر بخش بازاریابی و تبلیغات بر مواردی خاص همچون آپشن، دوام خودرو ، طراحی و مواردی از این دست به دنبال فروش بیشتر بوده اند. موضوعی که در سایر کشورهای پیشرفته به گونه ای دیگر مورد توجه قرار گرفته و از بازاریابی به عنوان یک دانش راهبردی یاد می شود.
 
علی شکوهی ، کارشناس حوزه بازاریابی و برندینگ در خصوص تفاوت های تبلیغات و بازاریابی در ایران و سایر کشورهای پیشرفته می گوید: «در تبلیغات باید یک پله به عقب آمده و بررسی کنیم که هدف تبلیغات باید چه باشد، آیا صرفا به دنبال فروش کالایی هستیم یا باید برند سازی انجام شود؟»
 
وی با تاکید بر این که شرکت ها در ایران به واسطه شرایط موجود نمی توانند برنامه ریزی بلندمدتی در حوزه بازاریابی داشته باشند، می افزاید: «به دلیل تغییرات شدید در قوانین مالکان و صاحبان کسب و کار به دنبال تبلیغ برای فروش بیشتر هستند تا نقدینگی در مسیر مناسبی قرار گیرد، بنابراین روند تبلیغات در ایران مسیر نادرستی را در پیش گرفته است چرا که اصولا شرکت ها در بحث بازاریابی تمرکز زیادی ندارند و حتی فعالان این حوزه بیشتر افراد تبلیغاتی هستند تا بازاریاب.»
 
شکوهی ادامه می دهد: «فعالان این حوزه حتی با سایر بخش های بازاریابی ارتباطی ندارند و تنها بر روی موضوع تبلیغات فروش متمرکز می شوند زیرا در ذهن مالک کسب و کار و مدیر ایرانی، به بازاریابی به عنوان یک ابزار خرید و فروش نگاه می شود نه ابزار سرمایه ای برای سازمان. حتی به واحد بازاریابی به عنوان واحدی که برای سازمان ارزش افزوده به همراه دارد نیز نگاه نمی شود و هرچند ممکن است در بیان اینگونه باشد، اما در عمل نشان می دهند که بیشتر بر فروش و عرضه تعدادی از کالا متمرکز هستند.»
 
این فعال در حوزه بازاریابی در تشریح وضعیت تبلیغات در خارج از ایران نیز اظهار می کند: «در دنیا تبلیغات بر روی برندینگ بوده و از پیام و رسانه مربوط به آن حوزه نیز استفاده می شود به طوری که اگر درباره فروش باشد، از رسانه مربوط به حوزه فروش استفاده می شود و در عین حال نکته ای که به آن تاکید دارند و به آن احترام می گذارند نیز این است که تبلیغ را در راستای مشتری هدف و بخش بندی بازار انجام می دهند و بر اساس آن نیز تبلیغ می کنند.»
 
شکوهی ادامه می دهد: «این در حالیست که در ایران به دلیل سیاست گذاری کوتاه مدت، شرکت ها ناگزیر به تنظیم برنامه ریزی خود با اهداف کوتاه مدت هستند و تبلیغ در یک شرکت با هدف جذب بیشترین میزان نقدینگی انجام می شود که این امر منجر به از دست دادن تعدادی از مشتریان می شود اما به واسطه عدم ثبات در کشور عمده تبلیغات منجر به میزانی از فروش می شود. از سوی دیگر به دلیل عدم هوشمندی شرکت ها و عدم استفاده از ابزار خلاقانه نظیر هوش مصنوعی قادر به اندازه گیری و سنجیدن اثربخشی شرکت ها نیستند، زیرا اهداف کوتاه مدت بوده و بر روی همان اهداف تمرکز می شوند در حالی که اگر تبلیغات هدفمند و بر اساس اصول بود به طور قطع تعداد بیشتری جنس به فروش می رسید.»
 
وی یادآور می شود که تفاوت اصلی بازاریابی در ایران و کشورهای دیگر این است که در ایران به بازاریابی به عنوان تبلیغات نگاه می شود در حالی که در دنیا این موضوع بزرگتر، کلان تر و قابل احترام تر بوده و بازار یابی به عنوان یک سند و دارایی و نه یک هزینه برای سازمان در نظر گرفته می شود این در حالیست که حتی مدیرانی که در ایران به دانش بازاریابی دست یافته اند نیز به درستی قادر به انجام آن نیستند زیرا تنها به دنبال فروش بیشتر هستند.
 
 
 
 
انتهای پیام/