طرح دور برگردان؛ درست یا غلط

به گزارش پدال نیوز به نقل از ایرنا ، کارشناسان و مدیران گذشته کشورمان احتمالا با دیدن این طرح هندسی ترافیکی در خارج از کشور، بدون بومی سازی، آن‌را با هدف روان کردن ترافیک و تسهیل رفت و آمد کاربران راه اجرا کردند، غافل از اینکه با این اقدام عملا ایمنی ترافیک را در معرض خطر جدی قرار دادند.
 
«دوربرگردان» که عموما «بریدگی» خوانده می شود، راه حل خطرناکی برای گذر از یک سمت تندرو بزرگراه به سمت دیگر تندرو آن است. بسیاری از خودروها به ناچار مجبورند با انحراف به چپ بسیار خطرناک، خود را به بریدگی (دور برگردان) برسانند، چون با این کار خودرو وارد منطقه ای می شوند که در آن خودروها مجازند با سرعت بیشتری حرکت کنند. در بزرگراه‌ها و معابری که طرفین آنها یا با مانع فیزیکی مانند دیوار نیوجرسی و مانند اینها یا با خط ممتد از هم جدا می شوند باندهای کندرو، تندرو و احیانا باند سبقت وجود دارد. اکنون تصور کنید خودرویی از مسیر کندرو بزرگراه قصد ورود به سمت دیگر بزرگراه از طریق دوربرگردان(بریدگی) و تغییر جهت حرکت دارد. پس باید مراحل زیر را طی کند.
 
تغییر مسیر تدریجی به چپ در حین کاهش سرعت و ورود به باند تندرو یا حتی باند سبقت، کماکان در حین کاهش سرعت! این در حالی است که اتومبیل های باندهای مذکور دلیلی برای کاهش سرعت ندارند. بنابراین آنها هم باید سرعت خود را کاهش دهند؛ توقف در باند سرعت یا سبقت در محل بریدگی؛ ورود به باند تندرو در سمت مقابل با سرعت نزدیک به صفر با زاویهای 180 درجه! این چرخش  برای خودروهای سنگین و طول زیاد( کامیون و اتوبوس) ضریب خطر را به مراتب افزایش می دهد.
 
این شیوه تغییر مسیر بیشتر به یک مسابقه اتومبیل‌رانی در پیست ورزشی شبیه است و روزانه اکثر ما در رانندگی با این رفتارهای پرخطر که خارج از اراده ماست روبرو می شویم. برای کاهش خطرات گذر از دوربرگردان‌ها، مخصوصا در شهرها، غالبا در دو طرف بزرگراه سرعت‌گیر احداث می کنند یا با تعریض منطقه بریدگی، ناحیه به اصطلاح امنی را برای خودروها ایجاد می کنند. با کمی تامل، دیده می شود که این تغییر هندسی نه تنها بدون اشکال نیست بلکه خود بر مشکلات میافزاید. مخصوصا اینکه مشکل انحراف به چپ اجباری، آن هم در حین کاهش سرعت را حل نمی کند. پس تردیدی نیست بریدگی‌ها(دوربرگردانها) از نقاط پر حادثه معابر محسوب میشوند.
 
حال چه باید کرد؟
 
دوربرگردان‌ها با هدف ساخت اتوبان و بزرگراه تناقض دارند و عملاً با ساخت دوربرگردان و رسیدن سرعت به صفر در لاین سمت چپ اختلال بزرگی در مسیر حرکت به وجود آمده و پتانسیل بروز حادثه را افزایش می‌دهد. اگرچه با صرف هزینه بیشتر، استفاده از زیرگذر و روگذر هم می‌تواند از پیشنهادات باشد اما این سوال مطرح می شود که آیا با وجود چالش های اقتصادی موجود، امکان ساخت صدها و یا هزاران روگذر و یا زیر گذر در بزرگراه‌ها وجود دارد؟ بدیهی است که در حال حاضر امکان انجام چنین کاری جز در موارد محدود ممکن نخواهد بود. بنابراین ضمن توقف ایجاد بریدگی‌ها (دوربرگردان‌ها) دربزرگراه‌های کشور، بهترین روش در وضع موجود اصلاح هندسی بریدگی‌ها و کاهش ریسک خطر در این مناطق و الزام اجرای رو گذر و زیر گذر در ساخت راه‌های جدید است.