۰۶ آذر ۱۴۰۳ - ۱۶:۴۳
- ارز واردات خودروهای کارکرده از کجا تامین می‌شود؟
- ریخت‌وپاش دلار خودرویی؟
- با چه شرایطی می‌توان خودرو برقی وهیبرید کارکرده وارد کرد؟
- خودروهای کارکرده سوژه انتقاد مجلس به دولت شد
- الزام استفاده از شناسه کالا برای ثبت سفارش های صنایع خودرو
- آیین نامه واردات خودروهای کارکرده کجاست؟
- آیا روند مجوزدهی‌ها تسهیل خواهد شد؟
- اختلاف قیمت میان کارخانه و بازار خودروها کاهش یافت
- ۸ میلیارد قطعه می‌آورند، برای واردات خودرو پول ندارند!!
- جانبازان بالای ۵۰ درصد مجوز واردات خودرو گرفتند
نظر فعالان صنعت خودرو درباره همکاری قطعه سازان داخلی با رنو؛
پدال نیوز: اگر سود تامینکنندهای در همکاری با رنو کمتر از 8درصد بود، قرارداد بازگردانده می‌شد تا سود منطقی در آن لحاظ شود......
به گزارش پایگاه خبری پدال نیوز، تعامل میان تامین‌کنندگان و خودروسازان در سال‌های گذشته با برخی از مشکلات و چالش‌ها همراه بوده است. در این زمینه برخی کارشناسان معتقدند استفاده از مدل‌های تعاملی خودروسازان بزرگ خارجی با قطعه‌سازان و تامین‌کنندگان، می‌تواند الگوی کاربردی برای فعالان این بخش به‌شمار رود. در عین حال به نظر می‌رسد طرح سوالاتی در این زمینه و یافتن پاسخ مناسب برای آن‌ها، می‌تواند به مشخص شدن مشکل اصلی و حل آن کمک کند.
پاسخ به سوالاتی از جمله اینکه چرا برخی از قطعات هنوز سورس (منبع) تامین ندارند؟ چرا برخی از قطعه‌سازان هنگام کارکردن با خودروسازان سود می‌کنند و بقیه در بهترین حالت فقط می‌توانند بخشی از مطالبات خود را دریافت کنند؟ چگونه است که برخی از قطعه‌سازان موفق می‌شوند در پروژه‌ها از خودروساز پیش‌پرداخت بگیرند؟
یک منبع برای تامین هر قطعه
نگاهی به نحوه عملکرد و شکل فعالیت زنجیره تامین خودروسازان خارجی و بررسی آن‌ها، به روش‌هایی می‌انجامد که می‌تواند به اصلاح تعامل میان خودروسازان کشور با تامین‌کنندگان منتهی شود.
برای مثال شرکت رنو با بیش از 9 دهه سابقه فعالیت در این صنعت، درحالحاضر بیش از 9میلیون خودرو در سال برای بازارهای جهانی تولید می‌کند. این در حالی است که شرکت رنو، در گروه خودروسازان درجه یک دنیا دسته‌بندی نمی‌شود.
فعالیت شرکت رنو به گونه‌ای است که برای هر قطعه، فقط یک منبع تامین دارد. این شرکت در زمان فعالیت خود در ایران هم با وجود اینکه برای تامین هر قطعه فقط یک سورس داشت، اما تا زمانی که در کشور ما فعالیت می‌کرد، خط تولیدش فعال بود و با مشکلی در زمینه تامین قطعات مواجه نشد. سیاستی که باعث می‌شود شرکت رنو در همکاری با قطعه‌سازان به صورت تک‌سورس موفق باشد، عقد قرارداد برد-برد میان خودروساز و تامین‌کننده و حمایت کافی از قطعه‌ساز، ازجمله اقداماتی است که باعث می‌شود چنین شرکتی در زمینه تامین با مشکل مواجه نشود.
ضمن اینکه قیمت تمام شده تولید به اندازه‌ای پایین در نظر گرفته می‌شود که امکان ارائه پیشنهاد پایین‌تر از سوی قطعه‌ساز دیگر وجود نداشته باشد و اگر هم پیشنهاد پایین‌تر ارائه شود، رنو اجازه تداخل و اضافه شدن یک تامین‌کننده دیگر را نمی‌دهد. اما برای مثال اگر یک سازنده به رنو پیشنهاد تولید قطعه‌ای با 10درصد پایین‌تر از قیمت را بدهد که منبع تامین آن مشخص است، رنو این پیشنهاد را بررسی می‌کند و در گام اول، تامین‌کننده اول را در جریان این موضوع می‌گذارد که یک قطعه‌ساز دیگر موفق شده این قطعه را با قیمت پایین‌تر تولید کند.
در گام بعدی از تامین‌کننده خود می‌خواهد که اگر توان تولید قطعه مورد نظر با چنین قیمتی را دارد، در زنجیره تامین باقی بماند. در غیر این‌صورت، حدود 9ماه تا یک‌سال زمان می‌دهد تا به مرور از زنجیره خارج شده و تامین‌کننده جدید جایگزین شود.
استراتژی با تغییر مدیرعامل تغییر نمی‌کند
طبق بررسی‌های انجام شده، شرکتی مانند رنو، در هر کشوری فعالیت کند، همین سیستم را اعمال خواهد کرد. به عبارت دیگر، رنو در کشورهای آسیای جنوب غربی و جنوب شرقی، همان سیستمی را اجرا می‌کند که در اروپا، کشورهای آفریقایی و... مورداستفاده قرار می‌گیرد. با این حال جای تعجب است که با وجود موفقیت این سیستم‌های خارجی در تعامل با قطعه‌سازان کشور، هنوز در زمینه نحوه ارتباط خودروسازان داخلی با تامین‌کنندگان، اما و اگرها و چالش‌های زیادی وجود دارد.
از طرف دیگر استراتژی خودروسازان خارجی در زمینه همکاری با زنجیره تامین به گونه‌ای تدوین می‌شود که به هیچ عنوان با تغییر مدیران عامل، تغییری در شیوه تعاملات ایجاد نمی‌شود، بلکه سیستم یکپارچه است که شکل کار را مشخص می‌کند.
تجربه همکاری برخی از قطعه سازان داخل با شرکت رنو در ایران نشان‌دهنده آن است که رنو در زمینه همکاری با تامین‌کنندگان، تاکید زیادی بر حفظ سود منطقی تولیدکننده دارد. به این ترتیب پیش از عقد قرارداد، اگر سود تامینکنندهای از همکاری با رنو کمتر از هشت درصد باشد، قرارداد بازگردانده می‌شود تا تامین‌کننده سود منطقی خود در همکاری با رنو را نیز لحاظ کند.
اگر این میزان سود تامین نشود، پروژه ادامه نخواهد یافت. این در حالی است که بعد از خروج رنو از ایران، بارها از سوی فعالان صنعت خودرو کشور شنیده می‌شد که رنو تامین‌کنندگان ایرانی را بد عادت کرده و توقع آن‌ها را بالا برده است. چراکه این شرکت نمی‌داند در خودروسازی ایران چگونه باید کار کند.
شاید همین عامل باعث شد شکل همکاری شرکت پژو و سیتروئن با قطعه‌سازان ایران متفاوت شود و بابت قراردادها، پیش‌پرداختی داده نشود. در حالی که قطعه‌سازان در زمان همکاری با شرکت رنو، خیالشان از پرداخت‌ها راحت بود و حتی می‌دانستند دریافتی‌شان به درستی و با دقت نیز بررسی می‌شود رنو اجازه نمی‌داد فعالیت پیمانکارها زیان‌ده باشد. در این راستا پیش از عقد قرارداد، از منابع مختلف قیمت‌ها را آنالیز می‌کرد./ اخبار خودرو
پاسخ به سوالاتی از جمله اینکه چرا برخی از قطعات هنوز سورس (منبع) تامین ندارند؟ چرا برخی از قطعه‌سازان هنگام کارکردن با خودروسازان سود می‌کنند و بقیه در بهترین حالت فقط می‌توانند بخشی از مطالبات خود را دریافت کنند؟ چگونه است که برخی از قطعه‌سازان موفق می‌شوند در پروژه‌ها از خودروساز پیش‌پرداخت بگیرند؟
یک منبع برای تامین هر قطعه
نگاهی به نحوه عملکرد و شکل فعالیت زنجیره تامین خودروسازان خارجی و بررسی آن‌ها، به روش‌هایی می‌انجامد که می‌تواند به اصلاح تعامل میان خودروسازان کشور با تامین‌کنندگان منتهی شود.
برای مثال شرکت رنو با بیش از 9 دهه سابقه فعالیت در این صنعت، درحالحاضر بیش از 9میلیون خودرو در سال برای بازارهای جهانی تولید می‌کند. این در حالی است که شرکت رنو، در گروه خودروسازان درجه یک دنیا دسته‌بندی نمی‌شود.
فعالیت شرکت رنو به گونه‌ای است که برای هر قطعه، فقط یک منبع تامین دارد. این شرکت در زمان فعالیت خود در ایران هم با وجود اینکه برای تامین هر قطعه فقط یک سورس داشت، اما تا زمانی که در کشور ما فعالیت می‌کرد، خط تولیدش فعال بود و با مشکلی در زمینه تامین قطعات مواجه نشد. سیاستی که باعث می‌شود شرکت رنو در همکاری با قطعه‌سازان به صورت تک‌سورس موفق باشد، عقد قرارداد برد-برد میان خودروساز و تامین‌کننده و حمایت کافی از قطعه‌ساز، ازجمله اقداماتی است که باعث می‌شود چنین شرکتی در زمینه تامین با مشکل مواجه نشود.
ضمن اینکه قیمت تمام شده تولید به اندازه‌ای پایین در نظر گرفته می‌شود که امکان ارائه پیشنهاد پایین‌تر از سوی قطعه‌ساز دیگر وجود نداشته باشد و اگر هم پیشنهاد پایین‌تر ارائه شود، رنو اجازه تداخل و اضافه شدن یک تامین‌کننده دیگر را نمی‌دهد. اما برای مثال اگر یک سازنده به رنو پیشنهاد تولید قطعه‌ای با 10درصد پایین‌تر از قیمت را بدهد که منبع تامین آن مشخص است، رنو این پیشنهاد را بررسی می‌کند و در گام اول، تامین‌کننده اول را در جریان این موضوع می‌گذارد که یک قطعه‌ساز دیگر موفق شده این قطعه را با قیمت پایین‌تر تولید کند.
در گام بعدی از تامین‌کننده خود می‌خواهد که اگر توان تولید قطعه مورد نظر با چنین قیمتی را دارد، در زنجیره تامین باقی بماند. در غیر این‌صورت، حدود 9ماه تا یک‌سال زمان می‌دهد تا به مرور از زنجیره خارج شده و تامین‌کننده جدید جایگزین شود.
استراتژی با تغییر مدیرعامل تغییر نمی‌کند
طبق بررسی‌های انجام شده، شرکتی مانند رنو، در هر کشوری فعالیت کند، همین سیستم را اعمال خواهد کرد. به عبارت دیگر، رنو در کشورهای آسیای جنوب غربی و جنوب شرقی، همان سیستمی را اجرا می‌کند که در اروپا، کشورهای آفریقایی و... مورداستفاده قرار می‌گیرد. با این حال جای تعجب است که با وجود موفقیت این سیستم‌های خارجی در تعامل با قطعه‌سازان کشور، هنوز در زمینه نحوه ارتباط خودروسازان داخلی با تامین‌کنندگان، اما و اگرها و چالش‌های زیادی وجود دارد.
از طرف دیگر استراتژی خودروسازان خارجی در زمینه همکاری با زنجیره تامین به گونه‌ای تدوین می‌شود که به هیچ عنوان با تغییر مدیران عامل، تغییری در شیوه تعاملات ایجاد نمی‌شود، بلکه سیستم یکپارچه است که شکل کار را مشخص می‌کند.
تجربه همکاری برخی از قطعه سازان داخل با شرکت رنو در ایران نشان‌دهنده آن است که رنو در زمینه همکاری با تامین‌کنندگان، تاکید زیادی بر حفظ سود منطقی تولیدکننده دارد. به این ترتیب پیش از عقد قرارداد، اگر سود تامینکنندهای از همکاری با رنو کمتر از هشت درصد باشد، قرارداد بازگردانده می‌شود تا تامین‌کننده سود منطقی خود در همکاری با رنو را نیز لحاظ کند.
اگر این میزان سود تامین نشود، پروژه ادامه نخواهد یافت. این در حالی است که بعد از خروج رنو از ایران، بارها از سوی فعالان صنعت خودرو کشور شنیده می‌شد که رنو تامین‌کنندگان ایرانی را بد عادت کرده و توقع آن‌ها را بالا برده است. چراکه این شرکت نمی‌داند در خودروسازی ایران چگونه باید کار کند.
شاید همین عامل باعث شد شکل همکاری شرکت پژو و سیتروئن با قطعه‌سازان ایران متفاوت شود و بابت قراردادها، پیش‌پرداختی داده نشود. در حالی که قطعه‌سازان در زمان همکاری با شرکت رنو، خیالشان از پرداخت‌ها راحت بود و حتی می‌دانستند دریافتی‌شان به درستی و با دقت نیز بررسی می‌شود رنو اجازه نمی‌داد فعالیت پیمانکارها زیان‌ده باشد. در این راستا پیش از عقد قرارداد، از منابع مختلف قیمت‌ها را آنالیز می‌کرد./ اخبار خودرو
خبر فارسی
تازه های سایت
