کاهش تقاضای داخلی در بازار خودرو چین

به گزارش پدال نیوز به نقل از صمت، رشد فروش سالانه انواع خودروهای تولیدی چین در سرزمین اصلی و در داخل این کشور با افزایش پرشتاب تقاضای داخلی، از دلایل اصلی این ذهنیت ایجاد شده درباره حوزه تولید خودرو چین به شمار می‌رود و روند صعودی متقاضیان و خریداران چینی خودروهای ساخت این کشور به وضوح این مسئله را توضیح می‌دهد زیرا در حالی که میزان خودروهای فروخته شده در داخل چین در طول 12 ماه سال 2004م به 5 میلیون دستگاه رسیده بود، شتاب تقاضای داخلی در این کشور در طول 10 سال اخیر تا حدی سرعت گرفت که براساس آمار رسمی دولت و شرکت‌های خودروساز چین، در سال 2014م فروش خودرو در سرزمین اصلی این کشور به 23 میلیون دستگاه افزایش پیدا کرده و به عبارتی، فروش داخلی خودروهای چینی در یک دهه منتهی به پایان سال گذشته میلادی حدود 5 برابر شده است.
در حقیقت این رشد شدید تقاضا به معنی خوشامدگویی به خودروسازان مطرح غربی همچون فولکس‌واگن و جنرال‌موتورز بود و ورود این تولیدکنندگان سرشناس خودرو به چین نیز باعث شد آتش رقابت و گسترش پرشتاب فعالیت‌ها در میان خودروسازان مطرح چینی نظیر BYD و Great Wall Motor به‌شدت شعله‌ور شود.
پیگیری رقابت با غربی‌ها، خودروسازان چینی را وادار به انجام برخی اقدامات غیرمنتظره کرد که از جمله این واکنش‌ها، افزودن یک شیفت کاری اضافه به فعالیت‌های تولیدی کارخانه‌های خودروساز در حدود 6 سال قبل بود تا بتوانند طرح‌های جدید افزایش تولید را عملی کنند و همان طرح‌های جدید امروز با نیمی از سرعت(و ظرفیت)شان فعال هستند.
 
 
این تخطی از اصول و قواعد ساخت و تولید که از طرف خودروسازان چینی انجام شد، منجر به افزایش شدید تعداد محصولات تولیدی این حوزه شد، به‌گونه‌ای که از سال 2009م به این سو، به ظرفیت پیشین تولید خودرو در کشور چین در هر سال به طور میانگین 17 میلیون دستگاه تولید شده جدید اضافه شد و این در حالی بود که با اجرای سیاست‌های مشوق و تحریک‌کننده تقاضای داخلی، به خریداران قبلی خودرو در داخل این کشور در همین دوره زمانی به طور متوسط 10/6 میلیون نفر در هر سال افزوده شد. با وجود این شرایط، کارخانه‌های جدید خودروساز چینی برای سال 2016م پیش‌بینی رشد 10 درصدی ظرفیت‌های خود را کرده‌اند. دلخوشی خودروسازان در حقیقت ریشه در دوران پس از وقوع بحران مالی جهانی (در سال 2008م) دارد، هنگامی که دولت این کشور اقدام به پیاده‌سازی یک برنامه تحریک تقاضای داخلی برای مردم خود کرد باعث تقویت و افزایش میزان فروش محصولات خودروسازان چینی شد.
اما این تحریک و رشد تقاضا جنبه دیگری هم داشت و آن رشد تقاضا برای خودروهای امریکایی و اروپایی و در واقع برای خودروسازان غربی به منزله یک طناب نجات بود.
به این ترتیب این روند در ادامه برای خودروسازان چینی تبدیل به مبارزه‌ای برای مقابله با افت تقاضای مصرف‌کننده در بازار خانگی خودشان شد.
فروش وسایل نقلیه سواری در چین با اجرای برنامه محرک تقاضا در سال 2009م رشد 53 درصدی و در سال 2010م رشد 33درصدی را تجربه کرد اما پیامدهای این جریان سیل‌مانند خرید خودرو از سوی مردم چین، به‌صورت شکل‌گیری بن‌بست‌های ترافیکی گسترده و آلودگی شدید هوا در بسیاری از شهرهای این کشور، به‌ویژه شهرهای بزرگتر بروز کرد تا جایی که باعث شد محدودیت‌هایی برای ثبت‌نام خرید خودرو در شهرهای بزرگ نظیر پکن و شانگهای اعمال شود.
 
 
بدتر از آن، ادغام بسیاری از شرکت‌های خودروساز نوپا با یکدیگر و کاهش تقاضا موجب پایین آمدن شاخص میانگین نرخ کارآیی و بازدهی در این صنعت شد. شاخصی که به عنوان مقیاس و معیاری برای تعیین میزان سودآوری و بهره‌وری فعالیت‌های اقتصادی شناخته می‌شود.
به این صورت این شاخص از سطح 100درصدی 6سال قبل خود ـ که در نتیجه افزایش ساعات کاری کارخانه‌ها و افزودن به شیفت‌های کاری آنها حاصل شده بود ـ به مرز 70 درصد امروز افت پیدا کرد و به این ترتیب تا 10 درصد پایین‌تر از سطح 80 درصدی تنزل یافت که به طور معمول به عنوان مرز و محدوده سلامت فعالیت‌های اقتصادی در عرف بین‌الملل شناخته می‌شود. این در حالی است که براساس گزارش انجمن خودروهای مسافربری(سواری) چین شاخص موردنظر برای بعضی از تولیدکنندگان کوچکتر خودرو در این کشور به حدود 50درصد بازدهی افت پیدا کرده
است.
ظرفیت مازاد تولید در کنار سایر عوامل، فشار واردشده به خودروسازان چین را به طور فزاینده‌ای افزایش داده و آنها را وادار به واکنش‌های دیگر کرده است که نخستین و مهم‌ترین مورد آن، از میان‌برداشتن شرایط و عوامل محدودکننده تخفیف‌های قیمتی است و به این ترتیب تولیدکنندگان خودرو قصد دارند با این اقدام، میزان تقاضا و فروش خودرو خود را بالا برده و خطوط تولید کارخانه‌های‌شان را همچنان مشغول نگه‌دارند.
 
 
از طرف دیگر آن روزهای خوب تولید و فروش بالای خودرو برای خودروسازان بزرگ چینی نظیر «SAIC Motor» حاصل همکاری و سرمایه‌گذاری مشترک با خودروسازان مطرح غربی همچون فولکس‌واگن و جنرال‌موتورز بوده و منجر به رسیدن به حاشیه سود ناخالص 20 درصدی در سال 2010م شد.
در آن دوره مصرف‌کنندگان چینی که تمایلی به انتظار کشیدن و رسیدن نوبت‌شان برای دریافت خودرو «تیگوان اس‌یووی» سفارش داده شده خود نداشتند، می‌توانستند با پرداخت مبلغی بیشتر معادل 30 هزار یوان یا 15 درصد مازاد بر قیمت برچسب خورده و اصلی، سفارش خود را پیش از موعد دریافت کنند. امروز اما تخفیف‌های اعمال شده برای مدل‌های مختلف خودرو تیگوان تا 19 درصد هم افزایش داده شده و در کنار آن مشکلات پیش آمده برای شرکت فولکس‌واگن هم مزید بر علت شده است تا جایی که مطابق اطلاعات جمع‌آوری شده به‌وسیله کارشناسان بلومبرگ و براساس برآوردهای انجام‌شده از سوی کارشناسان شرکت خودروساز چینی SAIC، حاشیه سود ناخالص این شرکت در سال جاری میلادی (2015) تا سطح 11/9 درصد تنزل پیدا خواهد کرد.
 
 
به دلیل کاهش قابل توجه میزان فروش خودرو در بازار داخلی چین که آمار 9 ماه امسال نشان‌دهنده آن است، خودروسازان این کشور دست به دامن دولت چین شده و درخواست کمک از دولت کرده‌اند و خواسته اصلی آنها حذف مالیات‌های پرداختی‌شان است. دولت چین نیز برای حمایت از این صنعت مهم خود درخواست آنها را پذیرفته و به این ترتیب از ابتدای اکتبر 2015 تا پایان سال آینده (2016م) خودروسازان چینی از پرداخت مالیات معاف شده‌اند. با این همه کاهش تولید خودرو در چین امری قطعی خواهد بود. شرکت بی‌ام‌و تولید خود در کشور چین را در 7 ماه نخست سال 2015 م که تعداد 16 هزار دستگاه خودرو بود، قطع کرده است و تویوتای ژاپن نیز با وجود رشد 11/5درصدی فروش خودروهای خود در چین در 9 ماه نخست امسال میلادی را اعلام کرده است که فعالیت خود را در این کشور با احتیاط تمام و بازنگری برنامه‌های خود و همچنین کشور چین ادامه خواهد داد. این در حالی است که تویوتا براساس برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده قرار است با راه‌اندازی کارخانه‌ای جدید در ایالت تیان‌جین خط مونتاژ جدید خودروهای خود در چین را تا اواسط 2018م راه‌اندازی کرده و با این اقدام میزان تولید خودروهای سواری تویوتای خود را در چین 100 هزار دستگاه افزایش دهد.