نبود اراده جدی برای کاهش تلفات جاده ای

به گزارش پدال نیوز، این روزنامه در آغاز تحلیل روز خود سخنان معاون عمران و توسعه امور شهری و روستایی وزیر کشور را منتشر کرده که گفته است: افزایش تلفات یک زنگ خطر است و متأسفانه با افزایش تلفات ناشی از تصادفات برون‌شهری و روستایی طی 9 ماهه اول سال 97 مواجه هستیم.
روزنامه طلوع از قول مهدی جمالی‌نژاد نوشت: بر اساس آمارها، تعداد تلفات ناشی از تصادفات درون‌شهری در 9 ماهه اول امسال 3257 نفر بوده که نسبت به 9 ماهه اول سال قبل که 3290 نفر بوده، کاهش‌یافته، ولی تعداد تلفات ناشی از تصادفات برون‌شهری در 9 ماه اول امسال 8685 نفر بوده که نسبت به 9 ماهه اول سال 96 که 8546 نفر بوده از رشد 1.6 درصدی برخوردار است.
وی اضافه کرد: تعداد تلفات ناشی از تصادفات جاده‌های روستایی در 9 ماهه اول سال جاری 908 نفر بوده که نسبت به مدت مشابه در سال 96 که 837 نفر بوده از رشد 8.5 درصدی برخوردار است که افزایش این آمار نگران‌کننده، نیازمند توجه تمامی مسئولان و دستگاه‌های ذی‌ربط است.
جمالی‌نژاد همچنین اظهار داشت: در حالی شاهد این رشد تلفات ناشی از تصادفات ترافیکی داخل حریم شهرها هستیم که قرار بود مطابق قانون احکام دائمی برنامه‌های توسعه کشور این تلفات هرسال 10 درصد کاهش یابد و همچنین بر اساس احکام برنامه ششم توسعه می‌بایست تا پایان برنامه ششم میزان تلفات به تعداد 10 هزار وسیله نقلیه 31 درصد کاهش داشته باشد.
در تحلیل روزنامه طلوع درباره این خبر آمده است: با بررسی اجمالی آمار مربوط به تلفات تصادفات رانندگی و همچنین شمار مرگ‌ومیرهای ناشی از آلودگی هوا در کشور که متأسفانه رو به افزایش گذاشته است، به این نکته مهم و حیاتی پی می‌بریم، آن‌گونه که باید اراده‌ای برای مقابله و مبارزه جدی با این دو عامل نابودگر نبوده است.
در اینجا این سؤال مطرح می‌شود که مگر ارزشی بالاتر و گران‌بهاتر از جان انسان‌ها و تندرستی آنان وجود دارد؟ پس چرا آن را فدای خودرو و ملاحظات یک‌سونگرانه‌‌ای که به‌غلط از آن به‌عنوان توسعه یاد می‌شود، می‌کنیم و در دالان‌های تاریک و موهوم به دنبال رشد و تعالی هستیم؟
همان‌گونه که در این خبر می‌خوانیم، معاون وزیر کشور قربانیان تصادفات رانندگی را در 9ماهه سال جاری 3 هزار و 257 نفر اعلام می‌کند و در چند روز گذشته نیز، رئیس سازمان محیط‌زیست کشور شمار فوتی‌هایی که به دلیل آلودگی هوا در کلان‌شهرها جان به جان‌آفرین تسلیم می‌کنند را هرساله بیش از 30 هزار نفر برمی‌شمارد که بالای 70 درصد این آلودگی‌ها نیز از خروجی اگزوز خودروها وارد ریه شهروندان ناچار و بی‌پناه می‌شود. از سوی دیگر شهرداری‌ها نیز به آن اندازه که به فکر فراهم کردن زیرساخت‌های افزایش خودروهای شخصی در شهرها و کلان‌شهرها هستند، در اندیشه ایجاد شهرهای سبز نیستند و عوارض اخذشده از مردم را صرف زیرگذر، روگذر، پل و... می‌کنند تا به‌جای انسان، اتومبیل در آسودگی باشد و وسیله‌ای که قرار بود عصای دست آدم باشد، به بلای جان او مبدل شده است.
اما سخن شهردار شیراز در نشست علمی تخصصی «مهندسی و شهر سبز پایدار» که به همت انجمن دانش‌آموختگان دانشگاه شیراز برگزار شد، مبنی‌بر اینکه (اندیشه شهر سبز پایدار فقط بر توسعه فضای سبز شهری متمرکز نیست؛ بلکه استفاده بهینه از منابع شهر، تلاش برای کنترل و کاهش ترافیک، توجه به مسائل زیست‌محیطی و اجتماعی ازجمله شاخص‌های آن است و افزوده که تلاش داریم در این دوره از مدیریت شهری با برنامه‌ریزی و عمل بر مبنای رویکرد «شیراز شهر سبز پایدار، شهروند فرهنگ مدار» به تعالی شهر و افزایش کیفیت زندگی شهروندان بپردازیم)، ما را نسبت به آینده کلان‌شهر شیراز که در طول تاریخ بالاترین و قوی‌ترین «برند پاکی هوا» را به همراه خود داشته، خوشبین می‌کند که امیدواریم در مقام عمل نیز شاهد طرح‌ها، برنامه‌ها و اقدامات در این زمینه باشیم.