بازارهای صادراتی خودروسازان به کجا رسید؟

به گزارش پدال نیوز، در سند توسعه ملی صنعت خودرو و در اهداف چشم انداز صنعت خودرو در افق 1404، رسیدن به تولید دو میلیون دستگاه برای بازار داخل و تولید یک  میلیون دستگاه  برای صادرات و در واقع صادرات از هرسه دستگاه یک دستگاه دیده شده است. اگرچه شاید با مشکلات فعلی رسیدن به تولید دو میلیون دستگاه در سال دست یافتنی نباشد اما در زمینه صادرات شاید بتوان موثرتر عمل کرد. برخی از خودروهای تولید داخل که با قیمت چیزی حدود دو الی سه هزار دلار  قابلیت صادراتی دارند شاید فرصت خوبی برای خودروسازان باشند. این در شرایطی است که دیگر در جهان خودرویی با این قیمت وجود ندارد و خودروسازان می توانند از این فرصت استفاده کرده و از ظرفیت های موجود بهره ببرند.
 
در همین رابطه سعید مدنی کارشناس صنعت خودرو و مدیرعامل اسبق سایپا می گوید: «در چنین شرایطی که نرخ ارز تغییراتی دارد حتما زمینه برای صادرات فراهم تر هست. حتی اگر خودروی پراید، 40 میلیون تومان هم شود باز هم قیمت آن قیمت رقابتی خوبی است و پول خوبی را برای خودروسازان می آورد. زمانی که قیمت دلار از هزارتومان سه هزارتومان شد صادرات نیز به عراق و سوریه رونق گرفت. اگرچه با مشکلاتی که در سوریه به وجود آمد به مشکل خورد اما در عراق راحت تر توانسیتم صادرات را انجام دهیم.»
 
او می افزاید: «اما اکنون دنیا خیلی سریع در حال پیشرفت است و خودرو های جدید در راه بازار هستند، امثال خودروهای پراید را ممکن است فقط کشور های جهان سومی از ما خریداری کنند. اکنون کشور چین وارد بازار عراق شده و در حال گرفتن بازار پژوی ما در آنجاست. اما ما در کشور های دیگری همانند آفریقا می توانیم بازار داشته باشیم. اگر قیمت پراید در ایران 40 میلیون تومان شود قیمت صادراتی آن چون دیگر ارزش افزوده و هزینه های مالی  و شماره گذاری و بیمه ندارد عملا به یک خودروی 30 میلیون تومانی تبدیل می شود. این خودروی 30 میلیون تومانی هم می شود 3 هزار دلار که سه هزاردلار اصلا قیمتی نیست و دیگر خودرویی در دنیا پیدا نمی کنید که قیمت آن سه هزار دلار باشد.»
 
 مدنی تصریح می کند: «اما نکته ای که وجود دارد این است  از آنجایی که قدرت خرید مردم  درکشورهای جهان سومی بسیار پایین است باید این خودروها به صورت اعتباری به آن ها فروخته شود. یعنی بانک توسعه صادرات به آن ها کمک کند یا به خریداران این خودروها یا به تولیدکنندگان که به آن اعتبار اختصاص داده شود که بتوانند خودروهایشان را به صورت قسطی و اعتباری به فروش برسانند. اگر این کار صورت بگیرد با توجه به قیمت می توانیم بازار صادراتی خوبی در این رنج قیمتی داشته باشیم. تنها پراید نیست که این وضعیت را دارد به طور ویژه خودروهایی که تیراژ تولید آن ها در ایران بالا است همانند ساینا، تیبا 2، تیبا، کوییک این قابلیت را دارند.  به همین علت پروژه هایی همانند پلتفرم داخلی خودمان را هرچه سریعتر بتوانیم به تولید برسانیم قیمت صادراتی آن بسیار مناسب تر در می آید و با کمک به خریدار می توانیم این خودروها رابه صورت اقساطی بفروشیم.»
 
او در مورد کیفیت خودروهای صادراتی نیز عنوان می کند:« خودرو بدون کیفیت که اصلا معنی ندارد ، خودروسازهای چینی هم نقطعه ضعف هایشان را در بخش کیفی رفع کرده اند و با سرعت از این مرحله رد می شوند. خودروی 10 سال پیش چینی با خودروی امروز آن قابل مقایسه نیست. اکنون زمان است که ما هم به فکر آوردن مدل های جدید و با کیفیت باشیم و  هم در زمینه خدمات پس از فروش با سرمایه گذاری مشترک ، قبلا در این کشورها شرکتهای خدمات پ از فروش را راه اندازی کنیم. چرا که به هرحال این خودروها ممکن است مشکلاتی داشته باشند.»
 
به عقیده این کارشناس با وجود آنکه کیفیت خودروهای چینی پایین است ولی عامل اصلی نارضایتی متقاضیان خدمات پس از فروش است. اگر این موضوع در کشورهای هدف صادراتی انجام شود به طبع خودروهای ما در کشور های دیگر می تواند  موفق باشد.