خودروسازی آمریکا در عصر کلاسیک چگونه افول کرد؟

به گزارش پدال نیوز، ایالات متحده آمریکا شمالی به عنوان یکی از ابتدایی ترین کشورهای جهان پیشرو در صنعت خودرو جهانی شناخته می شود که نام مشاهیر خودرویی چون هنری فورد، رنسم اولدز، دیوید بیوئیک، لوئیس شورولت، والتر کرایسلر را در لیست بلند بالای چهره های موثر در صنعت خودروسازی را در لیست دارد تا در گذر بیش از یک قرن خودروسازی همچنان تاثیر گذارترین خودروساز جهان باشد.
 
آمریکا از اختراع سریع ترین خودروهای جهان در ابتدای قرن 20 تا ارائه قدرتمندترین پیشرانه های جهان، تکنولوژی روز و آپشن های وابسته در میانه های این قرن، توان خود را در این صنعت به رخ جهانیان کشاند. اما در گذر زمان از جلوه و شکوه خودروهای آمریکایی کاسته شد و بازگشت به دوران اوج برای آمریکایی ها چیزی در حدود 3 دهه به طول انجامید اما چرا؟
 
سقوط از دهه 70 به 80
کارشناسان معتقدند مرسدس بنز تنها رقیب عهد وینتج و کلاسیک خودروهای آمریکایی بود و هر آنچه که در محصولات لوکس و گران قیمت این ستاره سه پر یافت می شد، نمونه ارزان تر، ساده تر، با دوام تر و در مجموع بهتر آن در خودروهای آمریکایی پیدا می شد. آمریکایی ها خالق و مخترع همه سیستم های برتر صنعت خودرو نبودند اما با نیم نگاهی به لیست ثبت اختراعات خودرویی بدون شک مجموع برترین اختراعات به اسم آن ها تمام می شود. از سیستم پاشش سوخت انژکتور گرفته تا سیستم تهویه منطبق با دمای محیط، سیستم نوربالا هوشمند، درهای گالوینگ، استفاده از تودوزی چرم و با کیفیت و از همه مهم تر پیشرانه های حجیم و قدرتمند به عنوان بزرگ ترین وجه تمایز خودروهای آمریکایی با خودروهای اروپایی به حساب می آید. اما دهه 70 میلادی با خبرهای خوشی آغاز نشد و با خبرهای بدتری به دهه 80 وارد شد.
 
به عقیده متخصصان مهمترین دلایل افول شکوه خودروهای آمریکایی بنا بر شرایط آن دوران به شرح زیر بیان می شود:
 
1-    بحران های سوختی
 
 سال 1973 اولین موج بحران سوختی بازار خودر آمریکا را درنوردید. با 400 درصد رشد در قیمت فراورده های نفتی خودروسازان با محدود کردن سیستم های سوخت رسانی محصولات خود از مصرف سوخت آن ها کاستند. نتیجه آن که پیشرانه های توانمند 300 تا 600 اسب بخاری که در جهان قدرت خودرویی جولان می دادند، در راستای کاهش مصرف سوخت شاهد افت قدرت به 130 تا 250 اسب بخار بودند.
 
با رسیدن سال 1979 دومین بحران سوختی با افزایش 100 درصدی هزینه حامل های سوختی بازار خودروهای آمریکایی را به کوچک تر شدن وا داشت. از این رو در حدود این سال بیشتر کوپه های توانمند آمریکایی در آستانه ورود به دهه 80 یا از گردانه بازی حذف شدند یا از دیدگاه ابعادی به مراتب کوچک تر شده تا با پیشرانه های اقتصادی تری عجین شوند.
 
بحران های سوختی دیگری در دهه 1990 و اوایل 2000 گریبان بازار را گرفت اما به اندازه دو بحران سال 73 و 79 بزرگ و تاثیرگذار نبود.
 
2-    سختگیری های زیست محیطی و قوانین بیمه ای
همزمان با دشواری های سوختی، استانداردهای زیست محیطی با سرعت بیشتری رو به پیشرفت گذاشت و شرکت های بیمه با وضع قوانین جدید فدرال اقدام به وضع هزینه های گزاف برای بیمه نامه خودروهای قدرتمند و دارای پیشرانه های حجیم کردند. دروغ گفتن خودروسازان به شرکت های بیمه درخصوص قدرت تولیدی پیشرانه خودروهای خود اصلا اتفاق جدیدی نبود اما این بار قوانین به شکلی تغییر یافت که کاهش حجم موتور و قدرت تولیدی پیشرانه و همچنین کم کردن از متریال و تریم های لوکس تنها راه بقا برای ورود به دهه 80 بود.
 
3-    تغییر ذائقه
با اعمال تغییرات ظاهری و فنی اجباری از سوی خوروسازان، افزایش آمار فروش و اشباع شدن خیابان ها از خودرو و گرانی و کمبود سوخت، سلیقه مشتریان به یکباره دگرگون شد. خودروهای ریز جثه و اقتصادی ژاپنی و اروپایی بر دور فروش افتاده و به سرعت خودروهای نوظهور متحرک جلو کلاس هاچبک جایگزین خودروهای لوکس و بزرگ و قدرتمند آن دوران شدند. از آن زمان برندهایی چون تویوتا، میتسوبیشی، داتسون و نیسان آرام آرام در بازار آمریکا پای گرفتند و در حقیقت رشد و پیشرفت خود را مدیون افول صنعت خودرو ایالات متحده آمریکا هستند.
 
صنعت خودرو آمریکا در دهه گذشته بار دیگر جانی تازه گرفت و بلافاصله به احیا طرز تفکر کلاسیک و منحصر به خود پرداخت. اما این بار رمز موفقیت و راه کارهای آمریکایی ها برای باز پس گیری سهم خود از بازار و تکرار دوباره دهه های 60 و 70 میلادی چه بود؟
 
 
خودروکار
 
انتهای پیام/