چرا در تاکسی در مورد بی‌آبی حرف نمی‌زنیم؟

به گزارش پدال نیوز به نقل از عصر ایران؛ مصطفی داننده- بعد از حمله سه کشور آمریکا، فرانسه و انگلیس به سوریه، باعث شد تا بحث‌های ایرانی‌ها از دلار و حواشی آن به سمت کشوری جنگ زده در خاورمیانه برود.
 
مردم در خانه و مهمانی، تاکسی، اتوبوس، مترو، محل کار و خیلی جاهای دیگر در مورد جنگ سوریه باهم صحبت می‌کنند. تحلیل می‌کنند و بعد نگران می‌شوند.
 
مردم ایران بیشتر از مردم سوریه و سه کشور حمله کننده، در مورد این هجوم موشکی صحبت کردند و نگران شدند.
 
مردم ایران به شدت نگران آینده خود هستند. از هر اتفاقی برای اینکه از آینده بترسند استقبال می‌کنند. ترسیدن از آینده کار خوبی است اما این ترس نباید برای سوریه باشد. نباید برای دلار باشد. ما سال‌هاست با دلار در جنگیم و توپ، تانک و ترور خو گرفته‌ایم.
 
ترسناک ترین هیولای روبروی ما بی‌آبی است. اژدهایی که گویی ما اصلا از او نمی‌ترسیم.
 
آقایان، خانم‌ها، آب نداریم.
 
ایران با بحران بی‌آبی روبرو است. انگار نه انگار که برف و باران کم باریده است. انگار نه انگار خشکسالی مانند ابر بر روی سر ایران سایه افکنده است.
 
مردم به راحتی آب مصرف می‌کنند. ماشین می‌‎شویند. حمام می‌روند و از فراوانی آب لذت می‌برند.
 
در کشاورزی هم که گویی ایران به دریایی وصل است که هیچگاه آبش تمام نمی‌شود. در مناطق کویری برنج می‌کاریم. خربزه از دل زمین می‌چینیم. خیار و هندوانه تولید می‌کنیم بدون اینکه توجه کنیم چه آبی فدای این محصولات می‌شود.
 
محصولاتی که به راحتی می‌شود از دیگر کشورها وارد کرد و آب را ذخیره کرد. بسیاری از این محصولات مانند هندوانه یا خیار اگر مورد استفاده قرار نگیرد هم چندان عیبی ندارد و مردم ضرر نمی‌کنند.
 
مردم با نخوردن هندوانه یا خیار به مشکل بر نمی‌خورند اما نبود آب، تمام زندگی آنها را تعطیل می‌کند. بسیاری از مهاجرت‌ها به خاطر نبود آب است. آب که نباشد مردم تصمیم می‌گیرند برای به دست آوردن آب از این شهر به آن شهر بروند.
 
بی دلیل نیست که در قرآن آمده است « و جعلنا من الماء كل شيء حي»
 
بیایید به جای سوریه، دلار، و هزار مشکل دیگر در ابتدا به فکر آب باشیم. آب را درست مصرف کنیم و نگذاریم در آینده ایران با بحران بی آبی روبرو شود و ایرانی‌ها مجبور شوند برای به دست آوردن آب از این شهر به آن شهر بروند.
 
مسؤولان و مردم هنوز این بحران را جدی نگرفته‌اند. بیایید فکری کنیم تا دیر نشده است. بی آبی را با هیچ دستور از بالایی نمی‌شود حل کرد.