یک ایده برای کاهش تصادفات

به گزارش پدال نیوز به نقل از ایرنا، در ادامه این مطلب که روز یکشنبه در روزنامه شهروند منتشر شد، می خوانید: یکی دو مورد تصادف خودروهای شخصی بود که تعداد زیادی از مهاجران غیرقانونی افغانی را در ایران جابه جا می کنند و بعضاً ٩ تا ١٠ نفر در یک پژو جا داده می شوند.
 
این نحوه نقل و انتقال تا حدی مشابه وضعیتی است که در انتقال مهاجران آفریقایی به اروپا در دریای مدیترانه از طریق کشتی های کوچک و مستعمل و با تعداد زیاد جمعیت انجام می شود که این روزها صدها نفر از آنان در دریا غرق شده اند و مدیترانه را تبدیل به گورستان مهاجران نموده است.
 
تصادف دیگر، اتوبوس حامل مسافران شرکت هوایی بود که به دلیل نامساعد بودن هوا نتوانسته بود در ساری فرود آید و به تهران آمده بود.
 
در این حادثه نیز ١١ نفر کشته شدند.
 
تصادفات جداگانه بعدی نیز به دلیل سرعت بالای دو خودروی پورشه و بی.ام.و و مدل بالا بود که در نیمه های شب در تهران حرکت می کردند که حداقل پنج نفر از سرنشینان آنها کشته شده اند.
 
در سال های گذشته اقدامات متعددی برای کاهش تصادفات انجام شده است، از قبیل بهبودهای جاده ای، سخت تر کردن مقررات، ضروری نمودن استفاده از کمربند ایمنی و یا نصب دوربین های درون یا برون شهری، هم چنین برنامه های آموزشی نیز در دستورکار مسئولان بوده است.
 
این اقدامات نتایجی هم داشته، به طوری که طی ١٠ سال گذشته، سالانه حدود ١٠ هزار نفر از تعداد تلفات جاده ای کشور کاسته شده است، که رقم قابل توجهی است ولی تا رسیدن به میانگین جهانی هنوز فاصله داریم.
 
پرسش این است که چگونه می توانیم این تصادفات را کاهش دهیم؟ در این یادداشت یک ایده را مطرح می کنیم، شاید دست اندرکاران موضوع از آن استفاده کنند.
 
برای کاهش تصادفات اقدامات گوناگونی باید انجام داد. یکی از آنها افزایش نظارت بر عملکرد رانندگان است.
 
در این جا باید توضیح داد که نظارت بر رانندگان حمل ونقل عمومی باید بیشتر باشد. زیرا رانندگان شخصی که بر اثر بی احتیاطی خودشان، تصادف می کنند، اغلب متضرر نیز خودشان هستند، ولی رانندگان حمل ونقل عمومی، مردمی را که به دلیل اعتماد به آنان سوار اتوبوس می شوند، به کام مرگ می کشانند لذا باید نظارت بر این وسایل و رانندگانش بیشتر شود.
 
این نظارت گاه از طریق پلیس انجام می شود، گاه از طریق مقرراتی که راننده می کوشد خود را با آن تطبیق دهد.
 
ولی یکی از بهترین راه ها برای تحقق این نظارت، استفاده از نهاد یا شخصیت واسطه است. شخصیتی که با راننده ارتباط بیشتر و نزدیک تری دارد و با پلیس نیز ارتباط و هماهنگی بیشتری دارد.
 
این نهاد یا شخصیت همان شرکت مسافربری است. بنابراین پیشنهاد می شود که برای هر شرکت مسافربری یک شاخص امنیتی تعیین و تحت نظارت رسمی پلیس و وزارت راه و خود شرکت های مسافربری این شاخص سنجیده شود و امتیازات نهایی به آنان داده شود.
 
مثل هتل ها که دارای ستاره هستند، شرکت های مسافربری نیز دارای ستاره باشند و این ستاره ایمنی در مبلغ کرایه سفر آنها نیز موثر باشد، برای نمونه به ازای هر ستاره درصدی بر کرایه حمل مسافر آنان افزوده شود، و شرکتی که ستاره آن یا شاخص ایمنی آن از حدی کمتر شود، از ادامه کار آن جلوگیری شود.
 
در کنار آن هزینه بیمه اتوبوس های این شرکت ها نیز متناسب با امتیاز ایمنی شرکت های تابع آنها باشد.
 
در همین تصادف اخیر، شرکت بیمه حداقل چندین میلیارد تومان باید خسارت بپردازد. طبیعی است که شرکت های بیمه درصدد کاهش خسارت برآیند، به این منظور می توانند به شرکت هایی که درجه ایمنی بالایی دارند، تخفیف های کلان بدهند و شرکت هایی که درجه ایمنی آنها کم است را با جریمه ها و ضرایب سنگینی روبه رو کنند.
 
با این کار سودآوری شرکت های مسافربری را به ایمنی مسافران ربط داده ایم و مدیران و ناظران شرکت ها بهتر از هر کس و نهاد دیگری از وضع ایمنی خودرو یا وضعیت کلی راننده خود آگاهی خواهند داشت، و بیشترین نظارت را بر عملکرد آنان انجام خواهند داد.
 
همان طور که روی وسایل برقی، برچسب انرژی می زنند تا خریدار بداند بهره وری و میزان مصرف آن چقدر است، بر روی شرکت ها و اتوبوس های آنها نیز باید برچسب ایمنی زد و به مرور زمان سطح استاندارد آن را بالا برد و مردم با توجه به این برچسب ها، وسیله حمل ونقل خود را انتخاب کنند و هزینه آن را بپردازند.