آیا تسلا باید دست از تولید بکشد؟

به گزارش پدال نیوز به نقل از اخبار خودرو ، کمپانی تسلا بدون توجه به ضررهای مالی بزرگی که به بار آورده و تاخیر پی‌در‌پی تولید مدل ۳ که موجب رنجش طرفداران و خریداران شده، روز پنجشنبه با رونمایی از دو کامیون سمای (با صفر تا صد ۵ ثانیه‌ای و گستره‌ مسافتی ۸۰۴ کیلومتر) و یک رودستر جدید (با صفر تا صد ۱٫۹ ثانیه‌ای و حداکثر سرعت بیش از ۴۰۲ کیلومتر بر ساعت) بار دیگر با مهم‌ترین دارایی‌هایش یعنی فناوری، طراحی و برندینگ خود دست به خودنمایی زد و در صدر اخبار فناوری و خودرویی جهان قرار گرفت.
 
شور و هیجان طرفداران و کارکنان تسلا در این مراسم رونمایی ، برای ایلان ماسک بنیانگذار افسانه‌ای تسلا که این روزها شدیدا در جهنم تولید انبوه گیر افتاده و در عرضه نخستین محصول تولید انبوه خود با ناکامی روبه‌رو شده، بسیار خوشایند و تا حد زیادی ضروری به نظر می‌رسید.
 
تاخیرها و گلوگاه‌های تولید برای این خودروساز دره‌ سیلیکون چیز جدیدی نیستند، اما آیا تسلا می‌تواند از آن‌ها اجتناب کند؟
 
شاید بهتر باشد تسلا صرفا به کاری که در آن موفق است، بچسبد و تولید را به دیگران بسپارد. این همان فرمولی است که کمپانی اپل از آن بهره گرفته و به موفقیت کلان دست پیدا کرده است؛ طراحی و مهندسی محصولات جذاب و به‌کار گرفتن تولیدکنندگان پیمانی با تجربه برای کار تولید و رسیدن به سودآوری میلیارد دلاری (در برابر سودآوری صفر دلاری برای تسلا). ‌
 
شکی نیست که اپل هم در دوره‌هایی با وقفه‌هایی در تولید مواجه بوده و کمبود‌هایی را در عرضه محصولاتش تجربه کرده، اما هیچ‌یک از این‌ها ذره‌ای موجب آسیب رسیدن به برند اپل نشده است و در‌حالی‌که مساله تولید انبوه آرامش را از ماسک گرفته، می‌توانیم مطمئن باشیم که تیم کوک با خاطری آسوده سر به بالین می‌گذارد.
 
تولید مشارکتی برای یک خودروساز چیز تازه‌ای نیست. به عنوان مثال کمپانی اتریشی مگنا استیر سابقه‌ تولید محصولات کمپانی‌های بزرگی مانند ب‌ام‌و و دایملر را بر عهده داشته است.
 
در سال ۲۰۱۵ نیز دایملر تولید مرسدس کلاس R خود در آمریکا را به کمپانی AM جنرال در ایندیانا سپرد تا ظرفیت تولیدش را در کارخانه‌ آلاباما افزایش دهد. کارخانه فریمونت خود تسلا هم، زمانی برای تولید مشارکتی تویوتا و جنرال‌موتورز به‌کار می‌رفت؛ دو خودروسازی که تسلا می‌تواند درس‌های زیادی درباره تولید از آنها بگیرد.
 
کمی بعید به نظر می‌رسد که یک کمپانی دره سیلیکونی همه‌فن حرف نبودن خود را بپذیرد، اما ماسک این اواخر کاملا به صراحت درباره دشواری‌های غلبه یافتن بر مشکلات تولید انبوه صحبت کرده است و تلاش کرده تا با درگیر کردن هرچه بیشتر خود به راه‌حل برسد.
 
او اخیرا بعد از انتشار گزارش مالی سه ماهه‌ سوم سال جاری در جمع سرمایه‌گذاران تسلا گفته بود: «من شخصا ساعت ۲ بامداد روز یکشنبه در خط تولید زون ۲ بودم تا مشکلات مربوط به یکی از روبوت‌های تولید را برطرف کنم. من هر آنچه در توان دارم انجام می‌دهم».
 
شاید کارآفرینانی مانند ماسک از چنین چالش‌هایی استقبال کنند، اما سرمایه‌گذاران و مشتریان خواهان چیز دیگری هستند؛ آن‌ها می‌خواهند تسلا در زمان مقرر، کاری را که از آن انتظار می‌رود، انجام دهد؛ آن‌هم بدون تاخیر و بهانه.
 
سایر خودروسازان در آرزوهای داشتن چیزی هستند که تسلا از آن برخوردار است؛ ‌برندی که با الهام از خیال‌پردازی و آرمان‌گرایی جریان مرسوم را به چالش می‌کشد. اما این خودروسازان از چیزی برخوردارند که تسلا امروز بیش از هر چیز به آن احتیاج دارد و آن تجربه و تخصص در تبدیل ایده‌های بزرگ به محصولات واقعی است.
 
هنوز برای تسلا دیر نیست که برای تولید نسل جدید خودروهایش از خودروسازانی کمک بگیرد که از ظرفیت و دانش تولید برخوردارند. تقاضای کمک کردن از خودروسازی مانند دایملر برای ساختن خودروهای تسلا- از رودستر گرفته تا سمای- به تسلا اجازه خواهد داد تا «برنامه‌های جامع‌تر» خود را دنبال کند و هر‌چه سریع‌تر ما را به حمل‌و‌نقلی عاری از کربن برساند.
 
شکی نیست که برای کمک خواستن خیلی زود نیست و هرچه تسلا بخواهد خودش را بیشتر سرگرم معرفی محصولات جدیدتر و شگفت‌انگیزتر کند، بیشتر وضعیت خود را دچار مخاطره خواهد کرد.