در حال حاضر یکی از مهمترین نکات در خرید یک خودرو، توجه به ستارههای ایمنی است که از تستهای تصادف به دست میآید اما برخلاف تصور بسیاری از افراد این کمپانی آئودی است که برای اولینبار اینگونه تستها را انجام داد و در این نوشتار قصد داریم به تاریخچه پیدایش تستهای تصادف خودرو بپردازیم.
دکاو؛ نقطه آغاز
DKW یا
دکاو شرکت خودروسازی آلمانی بود که در زمینه طراحی خودرو و ساخت
موتورسیکلت فعالیت میکرد و در سال 1932 این شرکت با کمپانیهای آئودی،
هوروش و واندرر ادغام شدند و گروه اتویونیون را تشکیل دادند. از جمله
مهمترین محصولات برند دکاو که امروزه در قالب آئودی ادامه حیات میدهد،
مدل F7 است؛ اولین محصولی که تست تصادف روی آن انجام گرفت. در حدود 77 سال
پیش شرکت دکاو مدل F7 خود را در اینگولشتات از یک تپه به سمت پایین پرتاب
کرد تا مقاومت و استحکام قطعات مختلف این خودرو را بررسی کند و به نمایش
بگذارد؛ اگرچه این تست جزء نخستین تستهای تصادف بود و نتوانست اطلاعات
مفیدی را در اختیار سازنده قرار دهد و بیشتر جنبه نمایشی داشت اما باعث شد
ابتکارات بیشتری در آینده در زمینه تستهای تصادف به خرج داده شود. پیش از
تست سقوط، یک رمپ در مسیر تپه در نظر گرفته شد و F7 با عبور از روی آن و
در مقابل دید دوربینها چندین بار روی سقف خود چرخید و نهایتا در پایین
تپه از حرکت ایستاد اما با این وجود، پیشرانه F7 همچنان به فعالیت خود
ادامه میداد و به بدنه خودرو نیز آسیب چندانی وارد نشد. در نهایت با
اعمال تستهای مختلف، برای اولینبار ناحیه مچالهشدگی در خودرو توسط این
برند آلمانی معرفی شد و آئودی یا به عبارتی دکاو توانست استانداردهای
مختلفی را در زمینه تستهای تصادف پایهریزی کند.
آدمکهای مشهور
اگر نگاهی به ویدئوهای منتشرشده از تستهای تصادف خودرو کرده باشید،
آدمکهایی را مشاهده میکنید که در داخل خودرو مورد نظر قرار داده
شدهاند تا شبیهسازی تصادف به طور کامل انجام شود. این آدمکها کپی
تمامقد از بدن انسان هستند که برای شبیهسازی رفتار بدن انسان هنگام
تصادفات رانندگی به کار میروند و از نظر وزن و طراحی داخلی بدنشان به
گونهای شکل گرفتهاند که نزدیکترین رفتار نسبت به بدن انسان را در حین
تصادف داشته باشند. رواج استفاده از این نوع آدمکها نیز توسط برند آئودی
برای نخستینبار صورت گرفت و این برند در سال 1970 اولین مرکز تست تصادف را
در اینگولشتات راهاندازی کرد. در گذشته آدمکها از فوم یا لاستیک ساخته
میشدند اما امروزه این آدمکها پیشرفتهتر شدهاند و با هر شکل و
اندازهای ساخته میشوند و حتی در بدترین شرایط تصادف ممکن است
استخوانهایشان بشکند و همین آدمکها هستند که با قرارگیری در شرایط
تصادف و اطلاع دادن نقاط ضعیف خودرو به سازندگان میتوانند زندگی
انسانهای بیشماری را نجات دهند.
سیستم PROCON-TEN
با وجود استفاده از سیستمهای مختلف ایمنی در خودروهای آئودی، این برند
علاقهای به استفاده از کیسههای هوا در خودروهایش نداشت و میتوان
آئودی را جزء آخرین خودروسازانی دانست که مجبور به استفاده از کیسههای
هوا در خودروهایش شد. این خودروساز به جای استفاده از کیسه هوا در سال 1986
سیستمی با نام PROCON-TEN ا (Programmed Contraction-Tension) را معرفی
کرد که با هدایت فرمان به صورت خودکار، حین تصادف از جلو باعث کشیدگی در
کمربندهای ایمنی میشد. در این سیستم از کابلهای ضخیمی استفاده میشد
که به پیشرانه خودرو متصل شده بود و در صورت برخورد خودرو از جلو با اعمال
فشار به پیشرانه، تغییراتی در این کابل که متصل به فرمان و در نهایت
کمربندهای ایمنی بود، ایجاد میشد. اعمال کشش در آن کابل ضخیم منجر به
چرخش فرمان و کشیدگی بیشتر کمربندها میشد در این صورت سرنشینان به صورت
محکمتری در جای خود حفظ میشدند. تمام کارهایی که آئودی از گذشته تا به
امروز برای افزایش ایمنی خودروهایش انجام داده است، پس از افزایش ایمنی
سرنشینان، برای افزایش فروش محصولات و جلب توجه مشتریان بوده است. حتی این
برند آلمانی در سال 1988 یک بخش ویژه برای تحقیق در مورد تصادفات روزمره با
نام AARU در کمپانی خود راهاندازی کرد تا اطلاعات مفیدی را در این زمینه
به دست آورد. این سیستم روی محصولاتی نظیر آئودی 100، 200، 80 و 90 قرار
گرفته شد اما در سال 1994 با تولید مدلهای A4 و A8، استفاده از این نوع
سیستم روی محصولات آئودی متوقف شد.