آیا به پیامد تصمیم های خود در اقتصاد واقف هستیم؟

یکی از مهمترین عوامل رشد سرمایه گذاری در کشورها وجود ثبات تصمیم گیری برای فعالان اقتصادی است ، این شاخص در ریسک ساختارهای اقتصادی یکی از ارکان بهبود رتبه اعتباری بین المللی یا International Credit risk کشورها می باشد.

چند روزی است که به سبب عدم ثبت سفارش خودرو شاهد بالا رفتن قیمت خودرو های وارداتی هستیم ، هیجانی دوباره بر بازار حاکم شده است و فرصت آربیتراژ دوباره به سراغ بازاراین محصول آمده است، بحث امروز من ورود یا عدم ورود ، زیاد کردن و یا کاهش تعرفه واردات خودرو نیست ، کمی می خواهم از دید گاه سرمایه گذاری و ماندگاری بنگاه به این موضوع نگاه کنم.
 
یکی از مهمترین عوامل رشد سرمایه گذاری در کشورها وجود ثبات تصمیم گیری برای فعالان اقتصادی است ، این شاخص در ریسک ساختارهای اقتصادی یکی از ارکان بهبود رتبه اعتباری بین المللی یا International Credit risk کشورها می باشد ، همچنین یکی از فاکتورهای کارایی بازارهای کشوری است ، با یک تصمیم در مورد عدم ثبت سفارش پالسی که به بازار مخابره می شود عدم اطمینان است و پالسی که به سرمایه گذاران داخلی و بین المللی داده می شود این است : ما هر لحظه و هر زمان می توانیم سرمایه گذاری شما را با خطر روبرو کنیم! و شما هیچ ابزاری برای کنترل آن ندارید!
 
از سویی دیگر می توان این رویداد را در راستای ماندگاری بنگاهی دید و تحلیل کرد!  فعالانی (سرمایه گذاران) که زیرساخت ایجاده کرده اند ، مجوز اخذ کرده اند ، نیروی کار استخدام کرده اند (کارآفرینی )  ، کسب و کاری را راه اندازی کرده اند ، سرمایه در گردش تزریق کرده اند و در هر بخشی فعالیت می کنند ، با یک تصمیم چرخه های عملیاتی خود را گسسته و در خطر می بینند.
یکی از ارکان پیشی گرفتن کشورهای همسایه ایران در طول سالیان گذشته نسبت به ایران ، کوچک کردن چرخه های عملیاتی Operation Cycle (چرخه های موجودی کالاInventory Turnover  ، حسابهای دریافتنیTrade Receivable Turnover  و حسابهای پرداختنیTrade Payables Turnover  است) ، ما با عدم ثبت سفارش تمام چرخه های عملیاتی را دچار اخلال می کنیم و این اخلال تبدیل به بهمنی در اقتصاد می شود. چرخه های عملیاتی در کسب و کارهای ما در ایران جزو غیربهینه ترین چرخه های عملیاتی در دنیاست.
 
سرمایه گذار چون عدم ثبات را می بیند در قدم بعدی سعی در ثبت سفارش حداکثری خواهد داشت ، این یعنی افزایش روزهای چرخه های عملیاتی موجودی کالا و عدم بهره وری موجودی کالا ، این نیاز بالا برای موجودی کالا نیاز به سرمایه در گردش را بالا می برد و بنگاه ها روی با استقراض های کوتاه مدت میاورند (البته چاره ای بیش ندارند) ، نیاز به ارز رشد سریع پیدا می کند و به سبب حجم آن نیاز به آن به صورت مقطعی رشد می یابد، از سوی دیگر فرصت آربیتراژ پیش آمده موجب حرکت سرمایه گذاران سوداگرانه به سمت این بازار با حاشیه سود بالا می گردد و این یعنی با یک تصمیم و دخالت در بازار به صورت مستقیم کوتاه کردن افق سرمایه گذاری.
 
امیدوارم روزی برسد که سرمایه گذاری و سرمایه گذار و یا هر لغت دیگر به مانند کار آفرین و فعال اقتصادی واقعا در اقتصاد ایران ارزش داشته باشد. اگر این روز برسد ما هم مانند فعالان اقتصادی در کره جنوبی ، سنگاپور و یا مالزی افق ۳۰ ساله برای سرمایه گذاری هایمان خواهیم داشت ، امید به فردایی بهتر خود موجب افزایش سرمایه گذاری مولد و پایا از نوع داخلی و خارجی خواهد شد به بخشنامه ، قانون و کارگروه های متعدد نیست.
 
دکتر پیمان مولوی/کارشناس اقتصادی