جنگنده موفقی که هرگز وارد خط تولید انبوه نشد! +تصاویر

پدال نیوز: مجموع وزن 8000 کیلوگرم جنگ افزار متفاوت را می توان به کمک سوخو- 37 جا به جا کرد که این موضوع مزیتی مهم در ارتباط با یک جنگنده چند منظوره محسوب می شود.

به گزارش پدال نیوز، سوخو- 37 جنگنده ای چند منظوره با قدرت مانور بالا است که فلانکر نیز نام داشته و توسط کمپانی روسی سوخو ساخته شده است. لازم به ذکر است که نسخه ارتقا یافته از این پرنده نظامی در حقیقت نتیجه تحقیق و بررسی های متعددی است که روی نمونه های اولیه سوخو- 35 صورت گرفته است. اما اصلی ترین نقطه قوت سوخو- 37 را می توان الکترونیک هوانوردی مجهز آن در کنار سیستم های کنترل آتش به شمار آورد. یکی دیگر از کاستی های سوخو- 35 که تلاش ها را بر طراحی جنگنده ای موفق تر مانند سوخو- 37 متمرکز ساخت، عدم کنترل کافی خلبان روی هواپیما هنگام رزم هوایی مستقیم بین دو هواپیمای جنگی بود. بدین ترتیب نخستین سوخو- 37 از تغییر و تحول روی یازدهمین فروند سوخو- 35 تولید شد و اولین پرواز آزمایشی خود را نیز در آوریل 1996 در ژوکوفسکی به انجام رساند. در ادامه نمونه دوم هم در سال 1998 وارد میدان رقابت با سایر جنگنده های هم رده خود شد. با وجود تمام مزیت های عنوان شده برای سوخو- 37، این جنگنده هیج گاه وارد خط تولید انبوه نشد و از تکنولوژی آن به منظور طراحی جنگنده های دیگری نظیر خانواده ارتقا یافته سوخو- 27 و یا سوخو- 35 مدرن استفاده شد.

««برای مشاهده تصاویر در اندازه بزرگ روی آنها کلیک کنید»»

طراحی و توسعه

مدلی تحت عنوان T10M که در سال 1993 به سوخو- 35 تغییر نام یافت، بخش مهمی از پروژه های طراحی و ساخت جنگنده های کمپانی سوخو را به خود اختصاص داده بود. در واقع این جنگنده نمونه ای تقویت شده از سوخو- 27 به شمار می آمد، نشانه های پیشرفت در سیستم های الکترونیک هوانوردی، جنگ افزار ها، تغییرات آئرودینامیک و بهبود مشخصات موتور های توربوفن به خوبی قابل مشاهده بود. در ادامه نمونه های بعدی سوخو- 35 حتی مجهز به کابین خلبان شیشه ای و تثبیت کننده عمودی شدند، از طرفی استفاده از مواد کامپوزیتی به همراه پوشش لیتیم آلومینیوم در ساخت جنگنده، آن را از هر نظر برتری بخشید. اما همان طور که پیش تر نیز اشاره شد، به علت عدم کارایی کافی سطوح کنترل پرواز، امکان مدیریت فعال هواپیما حین مانور هایی که با سرعت پایین انجام می گرفتند، وجود نداشت. اما در سوخو- 37 تا جای ممکن سعی در رفع مشکل مذکور شده، علاوه بر آن که سیستم های پشتیبانی جنگ الکترونیک نیز کاملا تقویت یافته اند. این جنگنده قابلیت حمل موشک های هوا به هوا و هوا به سطح در 12 جایگاه مختلف را خواهد داشت. مجموع وزن 8000 کیلوگرم جنگ افزار متفاوت را می توان به کمک سوخو- 37 جا به جا کرد که این موضوع مزیتی مهم در ارتباط با یک جنگنده چند منظوره محسوب می شود. کدی که در ابتدا برای سوخو- 37 در نظر گرفته شده بود، 711 آبی بود که عمدتا به علت رنگ بندی جنگنده به کار می رفت. این کد چندی بعد به 711 سفید تغییر یافت.

مشخصات سوخو- 37

+ مشخصات عمومی

- خدمه: 1

- طول: 21.935 متر

- پهنای بال: 14.698 متر

- ارتفاع: 5.932 متر

- مساحت سطح بال: 62.0 متر مربع

- وزن خالی: 18،500 کیلوگرم

- بیشینه وزن برخاست: 35،000 کیلوگرم

- موتور هواگرد: دو موتور توربوفن Lyulka AL-37FU

- رانش خشک: 74.5 کیلو نیوتون هر کدام

- رانش با پس سوز: 145 کیلو نیوتون هر کدام

+ عملکرد

- حداکثر سرعت: 2.35 ماخ

- برد: 3،300 کیلومتر

- سقف پرواز: 18،000 متر

- حداکثر نیروی گرانش: +10/−3 g

+ جنگ افزار

- تفنگ ها: توپ 30 میلی متری GSh-301 با 150 دور

جایگاه حمل سلاح: 12 جایگاه شامل 2 جایگاه در نوک بال ها، 10 جایگاه روی بال و بدنه اصلی جنگنده با ظرفیت کلی 8،000 کیلوگرم. این جایگاه ها قابلیت حمل جنگ افزار های زیر را خواهند داشت:

- راکت ها:

راکت هدایت لیزری S-25L

راکت غیر هدایت شونده S-25

- موشک ها:

· Vympel R-27R/ER/T/ET

· Vympel R-77 – the proposed R-77M, R-77T, K-77M

· Vympel R-73E/M, and R-74M

· Vympel R-37M 200 km

· Kh-29T/L

· Kh-31P/A

· Kh-59ME

- بمب ها: