اولین مدل این سامانه، طی آزمایشی محاسبه کرده است که تعداد خودروهای الکتریکی پارک شده در محوطه دانشگاه وارویک برای برقرسانی به ساختمان آن کافی هستند. عواملی مثل دما، سن، تعداد دفعات شارژ و مقدار شارژ و ... در تضعیف باتری مؤثرند. الگوریتمی که دانشمندان این دانشگاه طراحی کردهاند، همه این فاکتورها را در نظر میگیرد.
در یک رفتوآمد روزانه که بین ۲۱ تا ۳۸ درصد باتری لازم است؛ شبیهسازی تخمین زده است که بازگرداندن ۴۰ تا ۴۸ درصد از شارژ باتری به جایگاه میتواند زوال شارژدهی و ظرفیت باتری را به ترتیب، ۶ و ۳ درصد در یک دوره ۳ ماهه کم کند. در نتیجه استخراج شارژ از باتری نهتنها ضرری به آن نمیرساند، بلکه باعث افزایش طول عمر باتری نیز میشود. بررسی روی تعداد بیشتری از باتری خودروهای الکتریکی نشان میدهد که زوال ظرفیت باتری میتواند تا ۹ درصد و زوال شارژدهی میتواند تا ۱۲ درصد از طریق فناوری V2G کاهش یابد.
دکتر کوتوب اودین، یکی از محققان اصلی پروژه، میگوید:این یافتهها جذابیت فناوریهای V2G را برای تولیدکنندگان تجهیزات اصلی خودرو بیشتر میکنند. فناوری V2G نهتنها راهحلی برای پشتیبانی جایگاهها است؛ بلکه ما نشان دادهایم که افزایش طول عمر سایر باتریهای کششی هم میسر خواهد بود.
این مطالعه در آینده برای مالکین خودرو شرایطی برد-برد ایجاد میکند؛ جایی که باتریها هم عمر خود را افزایش دهند و هم از طریق شارژدهی به ایستگاهها، منبع درآمد کوچکی برای آنها به وجود بیاورند.
منبع: زومیت