جایگاه رفیع اخلاق در حوزه روابط عمومی

به گزارش پدال نیوز، کاربرد اصطلاح روابط عمومی (Public Relation) به معنای مصطلح آن برای اولین بار به سال 1897 بازمی‌گردد. این واژه در سالنامه اداره اتحادیه راه‌آهن ایالات‌متحده آمریکا به کار رفته است. برای اولین بار در مردادماه سال 1332 هجری شمسی در نمودار سازمانی شرکت سهامی تصفیه نفت ایران مستقر در آبادان، اداره‌ای تأسیس شد که آن را روابط عمومی نامیدند. از سال 1340 به بعد با الگوبرداری از این شرکت، وزارتخانه‌ها و مؤسسات بزرگ دیگر نیز به ترویج واحدهایی بهنام‌های انتشارات، مطبوعات، تبلیغات و اطلاعات که بعداً همگی به روابط عمومی تغییر نام یافت، پرداختند.
روابط عمومی در حقیقت شبکه هوشیار، بانک اطلاعات، مغز متفکر سازمان و پل ارتباطی آن با افکار عمومی و مخاطبان خاص و عام و با نگرش‌ها و تمایلات و عادات و سلایق متفاوت است و باید خصلت‌هایی چون قانون مداری، نظم، شجاعت،
ابراز عقیده، تحمل شنیدن آرای مخالفان، احترام به حقوق فردی و اجتماعی دیگران و صداقت، رشد و توسعه یابد.
روابط عمومی اعمال فلسفه، فلسفه اجتماعی، مشاور و کارکرد ارتباطی مدیریت است و از این جهت یکی از اصلی‌ترین ارکان برای پایه‌گذاری یک روابط عمومی کارآمد و مسؤولیت پذیر در دستگاه این است که زیر نظر بالاترین مقام دستگاه و سازمان انجام وظیفه نماید.
پس متخصصان روابط عمومی که نقش هماهنگ‌کننده درون سازمان و ارتباط سازمان با بیرون را ایفا می‌کنند باید از دانش مهارت‌های ارتباطی، روان‌شناسی، روان‌شناسی جامعه، جامعه‌شناسی، سیاست، اقتصاد، اصول مدیریت و علم اخلاق برخوردار باشند تا بتوانند از جایگاه ویژه خود بر عواملی چون تشخیص بازار جدید، شناخت تولیدات جدید روش‌های نوین به‌طور کامل مشرف شوند تا هنگامی‌که سازمان در معرض هجوم مشکلات قرار می‌گیرد بتوانند وضعیت فعلی را حفظ نموده و برای جلوگیری از انزوای اجرایی که دیر یا زود متوجه هر سازمانی است کمک شایانی نمایند.
یکی از مشکلات بزرگی که کارشناسان روابط عمومی در سالیان اخیر با آن مواجه بوده‌اند، قبول درک اشتباه جوامع از این واقعیت بوده که هر شخصی که در روابط عمومی مشغول به کار است، در حقیقت چه‌کاری را انجام می‌دهد. بدتر از همه اینکه هنوز این واقعیت وجود دارد که خیلی از کارشناسان روابط عمومی خودشان نیز از این‌که روابط عمومی واقعاً چیست، درک درستی ندارند. به همین دلیل خیلی‌ها با انگیزه، غرض و ادراک غلط وارد این شغل می‌شوند.
روابط عمومی بر اساس اصول اخلاقی است. اگر شغلی وجود داشته باشد که اخلاق در آن در درجه بالایی قرار گیرد،
بی‌شک آن شغل روابط عمومی است. چراکه روابط عمومی اطمینان و باور مخاطب را در این حرفه افزایش می‌دهد.
روابط عمومی قدرت جادویی خارج از تصور نیست، به همین خاطر همه فعالیت‌هایش بر اساس شواهد علمی و روش‌های تجربی است. روابط عمومی بر اساس عملکرد بالا، عملکرد کیفیتی، کیفیت و اعتبار در حیطه تولیدات، خدمات،
سیاست‌ها و عملکرد است.
در حقیقت باید عنوان کرد که روابط عمومی فعالیتی است ممتد، مداوم و طرح‌ریزی ‌شده که از طریق آن، افراد و سازمان‌ها می‌کوشند تا تفاهم و پشتیبانی کسانی را که با آن‌ها سروکار دارند به دست آورند و در حقیقت بخشی از مدیریت است و در اغلب موارد نقش مغز متفکر، قلب تپنده، دست اجرا، پای پیشرفت، گوش شنوا، چشم بینا و زبان گویای سازمان را ایفا می‌کند.
 
نویسنده: محمد علی احمدی تنکابنی
مدیر بازاریابی گروه بازرگانی بارز