اول از همه در
مقایسه با مدل استاندارد لامبورگینی هوراکان، میتوان در قسمت جلوی اتومبیل
شاهد مجموعه سپر و همچنین الگوهای طراحی کاملا جدید ورودیهای رادیاتور،
چراغهای پیشانی نسبتا تاریکتر و یکسری ریزکاریهای دیگر بود که چندان به
چشم نمیآید.
اما در قسمت عقب خودرو میتوان شاهد تغییر و تحولات
بسیار زیادی بود که انگار از نو بر روی کاغذ رفته و جزء به جزء آن تغییر
پیدا کرده است.
به این صورت که حالا میتوان یک باله بزرگ
آیرودینامیکی را در انتهای بدنه، یک طراحی جدید برای زنبوریها و مجراهای
تهویه رادیاتور، چراغهای عقب جدید، دیفیوزری پهن و بزرگ مجهز به چراغهای
مه شکن اتومبیلهای فرمول یک و همچنین در آخر هم میتوان خروجیهای اگزوز
جدیدی برای لامبورگینی هوراکان پرفورمنس شاهد بود که حالا علاوه بر کاهش
تعدادشان، موقعیت قرارگیری آنان بر روی بدنه هم تغییر پیدا کرده است و
بالاتر از مجموعه سپر و دیفیوزر قرار گرفتهاند که در تصاویر منتسب به این
محصول هم شاهد آن خواهید بود.
ولی مهمتر از همه اینها، کاهش وزن
چشمگیر اتومبیل است که حالا با استفاده از مواد فیبرکربنی و کامپوزیت برای
ساختن بامپر جلو، باله آیرودینامیکی عقب، پوشش موتور، سپر عقب و همچنین
دیفیوزر عقب، موفق به کاهش 40 کیلوگرمی وزن اتومبیل شده است.
بعد
از طراحی ظاهری هم سیستم مولد قدرتی اتومبیل خواهد بود که با تغییرات بسیار
خوبی همراه بوده است. در این بین شرکت خودروسازی لامبورگینی از همان
پیشرانه سابق هوراکان، یعنی یک موتور تنفس طبیعی 5.2 لیتری ده سیلندر
استفاده کرده است که در حالت استاندارد قدرتی 610 اسب بخاری تولید میکند،
ولی حالا نیروی تولیدی آن به 630 اسب بخار افزایش پیدا کرده است تا در کنار
گشاور 600 نیوتن متری و وزن کاهش یافته، به شتاب صفر تا صد حدودا 2.9
ثانیهای و حداکثر سرعت 325 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند.