۰۳ آذر ۱۴۰۳ - ۰۲:۴۰
- لوکانو از کمپین جدید خود رونمایی کرد
- هنوز جزئیات کاهش تعرفه واردات خودرو مشخص نشده است
- ارز واردات خودرو به ۳ میلیارد یورو افزایش می‌یابد
- پیکار ام‌وی‌ام ایکس 55 پرو با کویر ریگ جن
- مرحله دوم فروش پیکاپ کرهای موسو گرند-خان آغاز شد +جدول
- خودروسازی ایلیا موفق به کسب نشان عالی مسئولیت اجتماعی شد
- یادآوری آخرین فرصت تکمیل وجه متقاضیان موسو گرند- خان
- توسعه شبکه نمایندگان خودروسازی ایلیا همزمان با توسعه سبد محصولات جدید
- آخرین فرصت پیش فروش پیکاپ کرهای را از دست ندهید
- فروش پیکاپ موسو گرند خان خودروسازی ایلیا آغاز شد +جدول
پدال نیوز- ماجرای خروج خودروهای فرسوده چه در بازار خودروهای تجاری و چه در سواری سال‌ها است که مورد بحث است، موضوعی که دولت‌های مختلف بارها با راهکاری مختلف تلاش در به ثمر رساندن آن داشتند اما تابه‌حال نتیجه‌ای نداشته است.
به گزارش پدال نیوز، تلاشی که نمونه آن در طرح سازمان راهداری به چشم می‌خورد، این سازمان بارها تلاش کرده است تردد خودروهای تجاری با بیش از 35 سال را در جاده‌های کشور محدود کند و برای رسیدن به این هدف موارد تشویقی جذابی را نیز تدارک دیده، با این وجود طی یک سال که از اجرای این طرح می‌گذرد در خوش‌بینانه‌ترین حالت فقط 500 دستگاه خودرو تجاری فرسوده از چرخه بازار خارج‌شده است. برنامه‌ای که اگر با همین روال پیش برود باید 130 سال صبر کنیم تا 65 هزار خودرو تجاری فرسوده کشور نوسازی شود.
اما مشکل کجاست؟ مشکل همان‌جایی است که سال‌ها پیش در اجباری شدن استفاده از کمربند ایمنی وجود داشت، طرحی که هیچ‌وقت اجرا نشد تازمانی که راهنمایی رانندگی تصمیم به جریمه سنگین رانندگان گرفت و در هر کوی و برزنی اقدام به جریمه رانندگان کرد، تلاشی که این روزها نتیجه‌اش به‌طور کامل مشهود است.
به عقیده بسیاری از کارشناسان این حوزه تنها با ارائه وام‌هایی با سودهای کم‌وزیاد و موارد تشویقی ازاین‌دست نمی‌توانیم به اجرایی شدن طرح‌های مختلفی که در این زمینه گاهی اجرا می‌شود خوش‌بین باشیم. اجرای این طرح همانند همان داستان بستن کمربندهای ایمنی نیازمند راهکارهای تنبیهی است.
چه طور انتظار داریم راننده‌ای که با یک کشنده که در بهترین حالت ارزش آن 70 میلیون تومان است به‌اندازه خودرویی که به‌عنوان‌مثال 300 میلیون تومان می ارزد، عایدی ماهیانه دارد، را وادار کنیم به تغییر خودرو خود آن‌هم تنها به بهانه آلودگی هوا!
نباید انتظار داشته باشیم درحالی‌که گازوییل در کشور ما بسیار ارزان است، راننده به دنبال تعویض خودرو خود باشد، باوجوداینکه تغییر آن و کاهش مصرف سوخت تأثیری بر درآمد ماهانه او ندارد.
اما آیا اجرای موارد تنبیهی کافی است؟ به جرات خیر
در گام بعدی باید بتوانیم بعد از متقاعد کردن راننده‌ها به تغییر خودروهای خود شرایط را نیز برای اجرای این عملیات مهیا کنیم.
مشکل اصلی قیمت پایین گواهی‌های اسقاط در مقایسه با پیش پرداختی است که از سوی خریدار باید به شرکت های تولیدکننده و یا واردکننده خودروهای تجاری پرداخت شود، با توجه به این موضوع که قیمت گواهی اسقاط را بازار تعیین می‌کند و در صورت استقبال از اسقاط این خودرو قیمت حدود 30 میلیون تومانی این روزهای این گواهی به‌شدت کمتر هم خواهد شد. در چنین وضعیتی راهکار مناسب یا افزایش میزان وام موردنیاز تا حدود 90 درصد قیمت خودرو است و یا بایدبه دنبال جایگزینی این خودروها با محصولات چینی بود.
اما راهکار دیگری نیز برای سامان بخشیدن به این بازار وجود دارد، تصمیمی که سال‌ها پیش در حوزه اتوبوس‌های درون‌شهری گرفته شد و حمل‌ونقل داخل شهری از مالک – راننده به شرکت – مالک تغییر کرد.
اقدامی که کشور یک‌بار تجربه آن را داشته و از آن سربلند بیرون آمده است، و این‌طور که به نظر می‌رسد این روزها تنها راه حل منطقی برای سر و سامان دادن این آشفته‌بازار باشد.
*نویسنده : مهدی اسدی
اما مشکل کجاست؟ مشکل همان‌جایی است که سال‌ها پیش در اجباری شدن استفاده از کمربند ایمنی وجود داشت، طرحی که هیچ‌وقت اجرا نشد تازمانی که راهنمایی رانندگی تصمیم به جریمه سنگین رانندگان گرفت و در هر کوی و برزنی اقدام به جریمه رانندگان کرد، تلاشی که این روزها نتیجه‌اش به‌طور کامل مشهود است.
به عقیده بسیاری از کارشناسان این حوزه تنها با ارائه وام‌هایی با سودهای کم‌وزیاد و موارد تشویقی ازاین‌دست نمی‌توانیم به اجرایی شدن طرح‌های مختلفی که در این زمینه گاهی اجرا می‌شود خوش‌بین باشیم. اجرای این طرح همانند همان داستان بستن کمربندهای ایمنی نیازمند راهکارهای تنبیهی است.
چه طور انتظار داریم راننده‌ای که با یک کشنده که در بهترین حالت ارزش آن 70 میلیون تومان است به‌اندازه خودرویی که به‌عنوان‌مثال 300 میلیون تومان می ارزد، عایدی ماهیانه دارد، را وادار کنیم به تغییر خودرو خود آن‌هم تنها به بهانه آلودگی هوا!
نباید انتظار داشته باشیم درحالی‌که گازوییل در کشور ما بسیار ارزان است، راننده به دنبال تعویض خودرو خود باشد، باوجوداینکه تغییر آن و کاهش مصرف سوخت تأثیری بر درآمد ماهانه او ندارد.
اما آیا اجرای موارد تنبیهی کافی است؟ به جرات خیر
در گام بعدی باید بتوانیم بعد از متقاعد کردن راننده‌ها به تغییر خودروهای خود شرایط را نیز برای اجرای این عملیات مهیا کنیم.
مشکل اصلی قیمت پایین گواهی‌های اسقاط در مقایسه با پیش پرداختی است که از سوی خریدار باید به شرکت های تولیدکننده و یا واردکننده خودروهای تجاری پرداخت شود، با توجه به این موضوع که قیمت گواهی اسقاط را بازار تعیین می‌کند و در صورت استقبال از اسقاط این خودرو قیمت حدود 30 میلیون تومانی این روزهای این گواهی به‌شدت کمتر هم خواهد شد. در چنین وضعیتی راهکار مناسب یا افزایش میزان وام موردنیاز تا حدود 90 درصد قیمت خودرو است و یا بایدبه دنبال جایگزینی این خودروها با محصولات چینی بود.
اما راهکار دیگری نیز برای سامان بخشیدن به این بازار وجود دارد، تصمیمی که سال‌ها پیش در حوزه اتوبوس‌های درون‌شهری گرفته شد و حمل‌ونقل داخل شهری از مالک – راننده به شرکت – مالک تغییر کرد.
اقدامی که کشور یک‌بار تجربه آن را داشته و از آن سربلند بیرون آمده است، و این‌طور که به نظر می‌رسد این روزها تنها راه حل منطقی برای سر و سامان دادن این آشفته‌بازار باشد.
*نویسنده : مهدی اسدی
خبر فارسی
تازه های سایت
