AC-Shelby 427 Cobra
427
کبرا به دلیلی مشابه با وایپر خطرناک است. زیاد بودن قدرت و کاستی در
تجهیزات ایمنی الکترونیکی؛ اما میزان خطر در کبرا به دلیل ترمزهای قدیمی،
کمربندهای ایمنی نارسا و بدنهی باز افزایش یافته است. حتی ایربگی نیز وجود
ندارد تا شانس جنگیدن شما برای زندگی را زیادتر کند. نمونههای کپی شده
شاید برخی سختافزارهای مدرنتر را داشته باشند اما یک کبرای قدیمی هنوز هم
هیولایی خطرناک است.
پورشه 911 های قدیمی
طراحی 911 با پیشرانهای که پشت چرخهای عقب قرار
گرفته اساساً ایدهی بدی است. یکبار که ترمز عقب از کار بیفتد، خودرو
همانند پاندول به این ور آن ور میرود. پورشه سالهای زیادی برای کم کردن
خطرات 911 وقت گذاشته و این تلاش در سال 1998 و معرفی کنترل پایداری
الکترونیکی (مدیریت پایداری پورشه PSM) پیشرفت قابلتوجهی نمود (البته
هنوز هم میتوانید PSM را خاموش کنید). 911 ها چسبندگی زیادی دارند اما با
سرعت زیاد حرکت کردن میتواند منجر به سفری ابدی شود.
هر خودروی عضلانی متعلق به دهههای 50، 60 و 70 میلادی
پیشرانههای قدرتمند دیترویت خیلی پیشتر از
سیستم تعلیق یا ترمزهای مناسب توسعه یافته بود. اکثر خودروهای عضلانی
پرقدرت فنرهای نرمی داشتند که تغییرات هدایتی سرعتهای بالا را حذف
میکردند. همچنین ترمزهای این خودروها نیز به ندرت قابل استفاده بودند و
پس از چند توقف سنگین کاملاً حالت دکوری به خود میگرفتند. زمانی که سرعت
میگرفتید، این خودروها بیشتر شبیه موشکهایی بودند که هدایتگری ندارند.
فولکسواگن بیتل
بیتل معصوم حتی آزارش به یک مورچه هم نمیرسد!
شاید مورچهها در کابین بیتل ایمن باشند اما در
مورد انسان این مورد صدق نمیکند. بیتل های قدیمیتر سیستم تعلیق فنر
پیچشی داشتند که ایمن نبود و صندلیها نیز به نظر میرسیدند اینگونه
طراحی شدهاند تا سرنشینان را در هنگام تصادف به بیرون پرتاب نمایند. مردم
فولکس را بیشتر از جنرال موتورز دوست داشتند بنابراین اهمیتی به این
موارد نمیدادند اما شما بهتر است که اهمیت بدهید.