آنچه در کاخ ورسای «رنو» می‌گذرد

به گزارش پدال نیوز، به دعوت رنو همراه با گروهی از قطعه‌سازان و البته خبرنگاران به ورسای رفتیم تا با دیدی موشکافانه مرکز فنی- مهندسی رنو را زیر ذره‌بین کنجکاوی‌های‌مان قرار دهیم. حرکت اتوبوس کند می‌شود، به پنجره نگاه می‌کنم. زیر بارش تند باران، ساختمانی خودنمایی می‌کند که گویی در دل دشت روییده و اگرچه بر خلاف تصورم آسمان‌خراش نیست و سر به فلک نکشیده اما گویی زمین را خراشیده و از عرض، مرتفع به نظر می‌رسد.
 
از اتوبوس پیاده می‌شویم و در نخستین نگاه، پرچم سه‌رنگ ایران که در کنار پرچم فرانسه برافراشته شده، توجه‌مان را به خود جلب می‌کند. قسمت بیرونی ساختمان از چند استخر بزرگ تشکیل شده؛ استخرهایی که به گفته سخنگویان رنو، آب مجموعه را ذخیره می‌کند و اکنون با بارش‌های چند روزه به اندازه‌ای سطح آب بالا آمده که گویی هر لحظه احتمال سرازیر شدن آن به داخل ساختمان وجود دارد.
 
وارد ساختمان مرکز فنی- مهندسی رنو می‌شویم. براساس برنامه قرار است همراه با قطعه‌سازان از قسمت‌های مختلف این مرکز بازدید کنیم. ابتدا در اتاقی جمع می‌شویم و خانم راهنما که به نظر می‌رسد کارکشته است و از زیر و بم فعالیت‌های جاری در این ساختمان اطلاع دارد، از تاریخچه احداث این مرکز سخن می‌گوید. شرکت رنو ۱۱۸ سال پیش تاسیس شده و در حال‌حاضر ده‌ها کارخانه در فرانسه و کشورهای مختلف دنیا دارد.
 
این شرکت خودروسازی به گفته مدیرعامل رنو پارس، حدود ۲۶ درصد بازار خودرو فرانسه را در اختیار دارد که سهمی بیش از شرکت پژو است و به صورت مشخص با نشان‌های نام آشنایی همچون نیسان، سامسونگ، آفتوواز (شرکتی روسی که با نشان لادا شناخته می‌شود) و همچنین دایملر شراکت می‌کند. راهنمای رنو پس از ارائه این توضیحات از روی برنامه «PowerPoint»، به توصیف ساختمان‌ها و تجهیزاتی که در این مرکز وجود دارد، می‌پردازد.
 
نام منطقه‌ای که مرکز فنی – مهندسی رنو در آن واقع شده، «گویان کورت» است. این مرکز در سال ۱۹۹۸م راه‌اندازی شده و بیش از ۱۰ هزار کارمند با ۶۲ ملیت دارد. علاوه بر آن ۲هزار نفر پرسنل پیمانکار خارجی به کارکنان این مرکز سرویس می‌دهند. در این ساختمان غول‌پیکر، بیش از ۱۰ هزار اتاق جلسه و ۷ رستوران ساخته شده است.
 
علاوه بر آن گروه‌های مهندسی در این مرکز به تجهیزات پیشرفته‌ای برای طراحی همچون دیوارهای طراحی دیجیتال، دستگاه‌های شبیه‌ساز خودرو ( سیمولیتور ) برای تست خودرو و همچنین روشنایی خودرو مجهز شده‌اند. دیدن تصاویر این تجهیزات هر اندازه هم که به صورت مجازی باشد، برای ما که متاسفانه مراکز تحقیق و توسعه خودروسازی‌مان خروجی‌های قابل لمسی ندارد، بسیار عجیب و تامل‌برانگیز است.
 
البته مقایسه فعالیت خودروسازان داخلی با خودروسازانی که در سطح جهانی برنامه‌ریزی کرده‌اند و هر روز به دانشی جدید دست می‌یابند، روش نادرستی است اما اگر خواهان ماندن در بازار هستیم، باید به گونه‌ای دیگر به امکانات‌مان نگاه کنیم و از توان و هوش مهندسان خودروساز به‌درستی بهره ببریم. بگذریم و از فضای مرکز خارج نشویم. رنویی‌ها در مرکز فنی – مهندسی خود ۳ بخش اصلی تعریف کرده‌اند.
 
بخش اول اوانسه ( AVANCE) نام دارد که محل شروع طراحی تمام پروژه‌هاست. بخش میانی را «رووش» (RUCHE) نام گذاشته‌اند که کندو نامیده می‌شود و تمام فعالیت‌های توسعه محصول در این بخش به‌صورت دیجیتال پیش می‌رود. به این بخش از آن جهت کندو می‌گویند که مثل کندو ازدحام دارد.
 
قسمت آخر، سایت تولیدی کوچکی است که در آن یک نمونه کوچک از خط تولید وجود دارد و مهندسان برای تولید آزمایشی نمونه‌های طراحی‌شده از این سایت استفاده می‌کنند. (داخل پرانتز بگویم که اگرچه در زمان بازدید منتظر بودیم هرچه سریعتر به این بخش وارد شویم اما بازدید از این سایت جمع‌وجور امکان‌پذیر نبود. )
 
 
پس از توضیحات سخنگوی مرکز فنی – مهندسی رنو و دیدن ماکت این ساختمان، به ۲ گروه تقسیم شدیم تا در قالب دیده‌ها، توانمندی رنویی‌ها را بسنجیم. در راهروهای عریض این مرکز، خودروهای مختلف و جدید رنو ازجمله «تالیسمان» خودنمایی می‌کند. راستی رنویی‌ها اتاق‌هایی را با عنوان اتاق بازی و فکر آماده کرده‌اند تا مهندسان و طراحان اوقات فراغت خود را در آن بگذرانند و این اتاق‌ها هنگام عبور از راهروها مشخص است. هنگامی که سرت را بالا می‌گیری تا با یک حساب سرانگشتی ارتفاع چندمتری ساختمان دستت بیاید، آن‌سوی دیوارهای شیشه‌ای، مهندسان و طراحان پشت میزهایی کوچک ایستاده‌اند و ضمن خوش‌وبش با هم، فنجان به‌دست خستگی از تن به در می‌کنند.
 
در هنگام عبور از راهروها، به سمت کارگاهی هدایت می‌شویم که در آن محصولات رقیب رنو در بازارهای اروپایی، در مقایسه‌های فنی مورد تحلیل قرار می‌گیرند. مسئول این بخش در توضیحات خود به این نکته اشاره می‌کند که نحوه بررسی فنی، طراحی، بازاریابی و فروش، بررسی تجهیزات جانبی (آپشن) خودروهای رقیب شرکت رنو در بازار اروپا را مورد تحلیل قرار می‌دهند و با شبیه‌سازی رایانه‌ای و مقایسه نقشه‌ها با محصول هم‌رده، نقاط ضعف و قوت هر محصول در بازار هدف مورد بررسی قرار می‌گیرد.
 
 
روی دیوار این مرکز نقشه‌های مختلفی در ارتباط با جمعیت، جغرافیا و سلیقه کشورهای مختلف نصب شده است. برای مثال براساس تحلیل‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که پس از عرضه خودروهای کوچک به بازار، اکنون خودروهای بزرگ و شاسی‌بلند بیشتر مورد تقاضا قرار گرفته‌اند به‌گونه‌ای که تمایل به این خودروها بیش از ۲۹ درصد افزایش یافته است.
 
در اتاقی دیگر، باتری و موتور خودروهای برقی از خودروها جدا شده است تا قوای برخی از این محصولات مورد بررسی قرار گیرد که در بین آنها خودرویی از بی‌ام‌و جلوه‌نمایی می‌کند. در اتاقی دیگر انواع چراغ جدید خودرو از نشان‌های مختلف ازجمله بنز، فورد، اشکودا، هیوندا، کیا و سیتروئن چیده شده تا طراحان رنو علاوه بر آن در جریان جدیدترین چراغ‌های خودرو قرار بگیرند تا در ذهن‌شان مدلی دگرگونه از چراغ خودرو برای طراحی نقش بندد.
 
برای نمونه این شرکت فرانسوی تصمیم دارد طرحی جدید شبیه حرف «C» را در قاب چراغ خودروهای خود به صورت مشترک بگذارد؛ طرحی که این نشان را از دیگر نشان‌ها متمایز می‌کند. پس از بازدید از اتاق چراغ برای برگشت هدایت می‌شویم و این راهنمایی به این معناست که بازدید از مرکز فنی – مهندسی رنو به پایان رسیده؛ بازدیدی کوتاه که تنها بخشی از برنامه‌های رنو در بخش طراحی و مهندسی خودرو را به تصویر می‌کشاند. امروز مراکز طراحی و همچنین تحقیق و توسعه برای خودروسازان حکم اکسیژنی را دارد که نفس‌شان به آن وابسته است؛ قلب‌های تپنده‌ای که با گذر زمان به بلوغ می‌رسد و نفس‌هایش کوک‌تر و بهتر به ریه‌های خودروسازان کشیده می‌شود اما در ایران وضعیت به شکل دیگری است و خودروسازان شاید غیرعمد، با تمام توانمندی‌های نهفته این مراکز را فراموش کرده‌اند و هرچه بیشتر فراموش می‌کنند نفس‌های‌شان زودتر به شماره می‌افتد!
 
 

 
 
 
منبع: صمت