خودروهای دیفرانسیل جلو چه ویژگی‌های مثبت و منفی دارند‌؟

به گزارش پایگاه خبری پدال نیوز، در مطلب قبل به انواع حالت‌های قرار‌گیری پیشرانه در محور جلو و همچنین وجود محور محرک و پیش‌برنده در جلوی خودرو اشاره کردیم. این شکل قرار‌گیری در حالت کلی به موتور جلو، محور محرک جلو یا FF شناخته می‌شود که طبق معمول دارای ویژگی‌های مثبت و منفی خاص خود است. امروزه سهم بسیار زیادی از خودرو‌های تولیدی در دنیا از این طرح استفاده می‌کنند که نشانگر بیشتر بودن مزایای آن نسبت به معایبش است.
 
در خودرو‌های دیفرانسیل جلو به خاطر قرار‌گیری کل سیستم محرکه درون محفظه موتور، تونل گاردان حذف می‌شود و این به معنای افزایش فضای درون کابین است. همچنین با امکان بلند‌تر کردن فاصله دو محور از هم در این خودرو‌ها به خاطر نبود میل گاردان، امکان افزایش فضای داخلی نیز با هزینه‌ها و مشکلات کمتری انجام خواهد شد. کاهش قطعات انتقال قدرت موتور به محور عقب و حذف ساختار دیفرانسیل در عقب منجر به کاهش وزن شده که خود اثرات مثبت دیگری مثل کاهش مصرف سوخت به همراه خواهد داشت. خودرو‌های دیفرانسیل جلو به دلایلی چون موتور‌های کم‌حجم‌تر و پایین‌تر بودن از نظر درجه لوکسی و... دارای قیمت کمتری نیز هستند، ضمن اینکه بخش‌های گران‌قیمتی چون دیفرانسیل عقب نیز از آنها حذف شده است. حذف گاردان دیفرانسیل فقط به کاهش قیمت و افزایش فضای داخل منجر نمی‌شود و چون نیروی موتور به طور مستقیم و با واسطه‌های کمتری به چرخ‌ها می‌رسد، افت کمتری در حین انتقال پیدا می‌کند و از طرفی خرابی‌های گاردان و دیفرانسیل نیز در این وسط حذف خواهد شد. در این طرح از خودرو‌ها، چون وزن زیادی شامل موتور و گیربکس و دیگر بخش‌های خودرو روی محور محرک قرار می‌گیرد، پایداری اتومبیل در مسیر‌های لغزنده نیز بیشتر خواهد بود و البته ‌حین شتاب‌گیری نیز، هرزگردی کمتری رخ خواهد داد و کشش بیشتری به دست می‌آید. از دیگر مزایای این طرح که در کشور‌های اروپایی بیشتر نمود دارد، حمل آسان‌تر و کنترل بهتر تریلر در پشت خودرو است.
 
معایب‌
خودرو‌های دیفرانسیل جلو به خاطر تجمع قوای محرکه در قسمت جلو، دارای دماغه سنگینی هستند. این حالت باعث بروز کم‌فرمانی خصوصا در نمونه‌های با قدرت بالا‌تر شده و هندلینگ خودرو را کاهش می‌دهد و در شتاب‌گیری‌های سریع و شدید منجر به کشیده شدن خودرو به یک سمت خواهد شد. ضمن اینکه تقسیم وزن نیز در اینگونه خودرو‌ها دارای وضعیت مناسبی نیست که این نقص هندلینگ را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در همه خودرو‌ها در هنگام شتاب‌گیری، وزن به عقب منتقل می‌شود. این حالت باعث فشار بیشتر ‌روی محور عقب و بلند‌شدن محور جلو خواهد شد. در خودرو‌های محور محرک جلو هر چند وزن زیادی روی محور جلو قرار دارد اما چون ‌حین شتاب‌گیری این وزن به عقب منتقل می‌شود، چرخ‌های جلو باز هم دچار هرزگردی خواهند شد و این در حالی است که این انتقال وزن برای خودرو‌های دیفرانسیل عقب یک امتیاز می‌شود. هر چند کنترل خودرو‌های دیفرانسیل جلو زمانی که تریلر در پشت آن قرار دارد راحت‌تر از نمونه‌های دیفرانسیل عقب است، اما اگر وزن تریلر کمی بیش از حد استاندارد شود، چون محور محرک و فرمان‌پذیر یکی هستند، کنترل آن خصوصا در زمان آغاز حرکت بسیار مشکل می‌شود.
در خودرو‌های دیفرانسیل جلو چون موتور و گیربکس در کنار هم و در عرض خودرو قرار دارند، اتصالات چرخ‌ها دچار محدودیت می‌شوند و شاسی نیز به‌مراتب باید پهن‌تر طراحی شود که این حالت منجر به کاهش فضای گردش چرخ‌ها ‌ حین پیچیدن شده و دایره گردش خودرو را بالا می‌برد.
تمرکز وزن زیاد در جلو خودرو جدا از اینکه استهلاک تایر‌های جلو را افزایش می‌دهد،‌ حین ترمز‌گیری نیز اثر محور عقب را کم خواهد کرد که منجر به پایین آمدن دماغه و کاهش قدرت مانور‌پذیری اتومبیل می‌شود.
 
نویسنده: علی رضا داوودی