بهترین نحوه همکاری با خارجی‌ها در بازار ملک؟

به گزارش پدال نیوز، نبود اعتبارات کافی عمرانی که منجر به تعطیلی و توقف بسیاری از پروژه‌ها شد، یکی از دلایلی است که مدیران را به فکر جذب سرمایه‌گذاری خارجی و استفاده از ظرفیت‌های آنان انداخته است.
 
به گزارش اقتصاد، محمد مرتضوی، رئیس کمیسیون سرمایه‌گذاری کانون انبوه‌سازان کشور بابیان این مطلب که ورود سرمایه‌گذاران خارجی به داخل کشور می‌تواند بسیار خوش‌یمن باشد گفت: ورود کشورهای خارجی در عرصه ساخت‌وساز باید در پروژه‌های ملی و کلان انجام گیرد، زیرا سازنده‌های داخلی توانایی هدایت پروژه‌ها و طرح‌های بزرگ رادارند و مشکل اصلی ما در پروژه‌های ملی نهفته است.
 
وی در این مورد تصریح کرد: نگاه مسوولان باید نگاه ملی باشد، نبود سرمایه‌های کلان و فنّاوری‌های نوین در پروژه‌های ملی خلاءجدی در ساخت‌وسازهای کنونی کشور است که کشورهای اروپایی می‌تواند در این مورد کمک شایانی به ساخت ساز کشور داشته باشند.
 
این فعال ساختمانی افزود: کشور ما مملو از کارگران حرفه‌ای است که با رکود چندساله ساخت‌وساز، بیکار شده‌اند و برخی از آنان به فعالیت‌های دست‌فروشی روی آورده‌اند.
 
مرتضوی گفت: سرمایه‌گذاری خارجی می‌تواند ضمن انتقال ارز و نقدینگی به درون اقتصاد کشور میزبان، به انتقال دانش فنی جدید و همچنین آموزش نیروی کار کشور میزبان با آن دانش فنی اقدام کند. این نوع سرمایه‌گذار احتمالاً کالاهای تولیدی خود را باکیفیت بهتری از تولیدکننده مشابه در کشور میزبان ارائه می‌کند، بنابراین می‌تواند رضایت و رفاه مصرف‌کننده را جلب و زمینه را برای تلاش تولیدکنندگان کشور پذیرنده سرمایه جهت افزایش کیفیت محصولات خود فراهم سازد. البته همان‌طور که ملاحظه می‌شود گرفتن امکان رقابت از سرمایه‌گذاران داخلی، چنان چه جدی باشد، از مضرات سرمایه‌گذاری خارجی بر وضعیت تولید به‌صورت کلان ارزیابی می‌شود.
 
وی افزود: این نکته بدان معناست که سرمایه‌گذاری خارجی در عین‌حال که تحقیق و توسعه را تا حدودی به کشور میزبان می‌آورد، چنان چه کشور پذیرنده سرمایه درحال‌توسعه باشد، زمینه‌های استفاده از امکانات داخلی را از بین می‌برد و این‌یکی از مهم‌ترین مضرات سرمایه‌گذاری خارجی است که خصوصاً به لحاظ ذهنی نقش برجسته‌ای را ایفا می‌کند. سرمایه‌گذاری خارجی اگر به‌صورت بی‌رویه و در تمام عرصه‌های یک اقتصاد صورت گیرد این نگرانی را ایجاد می‌کند که اقتصاد میزبان را معطوف به اراده سرمایه‌گذاران خارجی، دچار شوک سازد، بنابراین از این‌جهت هم مثبت ارزیابی نمی‌شود.
 
این فعال ساختمانی در این مورد توضیح داد: بحث سرمایه‌گذاری خارجی در حوزه مسکن و ساختمان به دو شکل صورت می‌گیرد؛ در نوع اول، شرکت‌ها یا افراد با خرید زمین و ساخت آن، واحدهای مسکونی ساخته‌شده را به فروش می‌رسانند. در نوع دوم سرمایه‌گذاری خارجی، افراد زمینی را خریداری کرده و با انجام ساخت‌وساز در آن، مالکیت واحد مسکونی را در اختیار گرفته و در آن ساکن می‌شوند.
 
او اضافه کرد: به‌عبارت‌دیگر در نوع اول، سرمایه‌گذار خارجی به‌صورت پیمانکار فعالیت می‌کند؛ اما در نوع دوم سازنده همان مالک است که به نظر می‌رسد بحث مشارکت سرمایه‌گذار خارجی در پروژه‌های ساختمانی به‌صورت پیمانکار بیش از نوع دوم است؛ که این مورد نباید در کشور تکرار شود.
 
مرتضوی همچنین با انتقاد از رفتار اتاق بازرگانی در مورد جلسات تشکیل‌شده برای جذب سرمایه‌گذار خارجی گفت: متأسفانه این اتاق، کانون انبوه‌سازان را در هیچ جلسه و گفت‌وگویی وارد نکرده و تمام گفتمان خود را با شرکت‌های خارجی سرمایه‌گذار، پشت درهای بسته انجام داده و حتی گزارش‌ها و آمارهای ردوبدل شده را به کانون انبوه‌سازان انتقال نمی‌دهند.