هویت قدیمی تهران پارکینگ شد

به گزارش پدال نیوز به نقل از مهر، قدیمی‌ترین موزه تهران با نام موزه هنرهای ملی اولین مقصد تهران‌گردان بود.
 
منیر دارابی، کارشناس موزه با اشاره به اینکه سال تاسیس این موزه 1309 بوده است، گفت: این موزه در ابتدا حوض‌خانه باغ نگارستان بوده است. نام میدان بهارستان در ابتدا نگارستان بوده و از میدان تا خیابان هدایت به‌طور کامل باغ نگارستان نامیده می‌شد.
 
این کارشناس موزه افزود: متاسفانه سال‌ها بعد این باغ دو تکه شد و قسمت بالایی آن برای مدت طولانی تبدیل به تالار عروسی شد.
 
وی ادامه داد: در سمت دیگر باغ بهارستان منزل سپهسالار بود و باغی به نام بهارستان که بعدها به مرکز سیاسی بدل شد و نام میدان بهارستان از آن گرفته شده است.
 
دارابی با اشاره به اینکه قدمت ساختمان 200 ساله است، تصریح کرد: عبدالله خان اصفهانی معمار حوض‌خانه بود و در معماری آن تلفیق هنر غربی و هنر ایرانی دیده می‌شود.
 
این کارشناس موزه با اشاره به این مطلب که بسیاری از آثار این موزه توسط هنرمندانی طراحی شده که در کارگاه‌های سنتی همجوار موزه بوده‌اند، اظهار کرد: متاسفانه همه این کارگاه‌های سنتی تخریب و تبدیل به پارکینگ شده‌اند.
 
وی با اشاره به تنها منبر معرق در موزه هنرهای ملی توضیح داد: این موزه به پیشنهاد شهید بهشتی در سال 1340 ساخته شد و طراحی و اجرای آن هشت سال به‌طول انجامید. قرار بود این منبر به عنوان نماد هنر ایرانی در مسجد هامبورگ قرار بگیرد، اما بعدها به دلیل حوادث سیاسی و سپس انقلاب، این منبر در این مکان ماند.
 
اتاق کار کمال الملک تبدیل به غرفه نگهبانی و بانک شد
 
منیر دارابی در ادامه با اشاره به اینکه تنها وزارتخانه‌ای که از ابتدا یعنی سال 1309 در ورودی آن تغییر نکرده، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
 
این کارشناس موزه افزود: اتاق کار کمال‌الملک چسبیده به در ورودی بود که بخشی از آن تبدیل به نگهبانی و بخشی دیگر تبدیل به بانک شده است.
 
فعالیت هزار قهوه‌خانه مجوزدار در تهران
 
تیم تهران‌گردی در ادامه به ساختمان صنف قهوه‌خانه‌داران و سفره‌خانه‌داران تهران رفت.
 
محسن نظری، رئیس صنف با اشاره به فعالیت هزار قهوه‌خانه و سفره‌خانه در تهران خاطرنشان کرد: دریافت مجوز برای  300 سفره‌خانه نیز در دست اقدام است.
 
در ادامه احمد مسجدجامعی، عضو شورای شهر تهران با اشاره به سه حوزه فعالیت قهوه‌خانه‌ها گفت: برخی قهوه‌خانه‌ها محلی بودند و محل تجمع افراد محله. برخی صنفی بودند مانند صنف بناها در ناصرخسرو یا قهوه‌خانه صنف گچ‌کارها در چهارراه حسن‌آباد. این قهوه‌خانه‌ها مانند اتحادیه عمل می‌کردند.
 
وی با اشاره به قهوه‌خانه‌های قومی نیز توضیح داد: قهوه‌خانه‌هایی مانند خراسانی‌ها یا لرها محل تجمع قومیت‌ها بود و افراد با مراجعه به آنجا آدرس می‌گرفتند، از احوال اقوام خود مطلع می‌شدند و...
 
مسجدجامعی تاکید کرد: در واقع هر کدام از قهوه‌خانه‌ها یک کارکردی داشت و صرفا محل قلیان کشیدن و چای خوردن نبود. در بسیاری از این قهوه‌خانه‌ها پرده‌خوانی، شعرخوانی و شاهنامه‌خوانی صورت می‌گرفت. در حقیقت کارکردی مانند خانه فرهنگ امروز داشتند.