الگوی فردا موتورز برای بزرگان جاده مخصوص

به گزارش پدال نیوز به نقل از خودروپلاس، عصر جمعه ۸ بهمن ماه سال جاری گروه خودروسازی فردا موتورز T5سومین محصول خود در سال ۱۴۰۰ را رسما رونمایی و معرفی کرد.این خودرو سومین محصولی بود که این خودروساز طی سال جاری به تولید رسانده است.
حرکت بر اساس واقعیت

این محصول را می توان نمونه ای از برنامه ریزی مبتنی بر توان اجرایی و تولید شرکت های بخش خصوصی دانست.البته اوایل سال جاری این خودروساز بخش خصوصی در زمان معرفی و رونمایی از FMC SX5 اعلام کرده بود که از تا پایان سال دو محصول دیگر را به سبد محصولات خود اضافه خواهد کرد. قولی که عملی شد و پس از معرفی سدان FMC 511  کراس اوور جدید این گروه نیز آماده عرضه شده است. به بیان دیگر  این خودروساز جوان بخش خصوصی توانسته است طی مدت زمانی که به جرگه تولید کنندگان مستقل وارد شود،۴ محصول را معرفی وتولید کند.
مشکلات یکسان؛خروجی متفاوت

این در حالی است که خودروسازان بخش خصوصی نیز همانند غول های جاده مخصوص با مشکلات زیادی در راه تولید مواجه هستند.تامین نقدینگی،تبدیل آن به ارز،نقل و انتقال ارز،حمل ونقل قطعات خریداری شده ،تهیه مواد اولیه و نهاده های داخلی تولید و مشکلاتی نظیر این ها بخش از موانع تولید هستند که در راه خودروسازان وجود دارد. البته تفاوت هایی نیز در این میان وجود دارد.
التزام به پاسخگویی

خودروسازان بخش خصوصی نسبت به بزرگان جاده مخصوص از مصونیت برخوردار نستند.یعنی اگر آنها به سیستم بانکی ،قطعه ساز و غیره بدهکار باشند باید جوابگو باشند.اگر در ایفای تعهدات با مشکل همراه شون،بازخواست شده و باید پاسخگو باشند.اگر حواله های معوق تعیین تکلیف نشوند باید پاسخگو باشند،حتی اگر مسائل سیاسی باعث بروز این مشکلات شده باشد.به بیان ساده اگر خودروسازان بخش خصوصی دست از پا خطا کنند باید پاسخگو باشند در غیر این صورت و در نهایت با تعطیلی واحد تولید همراه می شوند.یا اینکه به رغم داشتن محصول جدید به دلیل عدم ایفای تعهدات دولت اجازه فروش به آنها نمی دهد.آنها نمی توانند تسهیلات دریافت کنند.بنابراین در این شرایط یکی از اصلی ترین خصیصه های بخش خصوصی التزام به پاسخگویی است.این مساله جنبه درونی نیز دارد.چرا که باید به سهامداران خود نیز پاسخ داده و چرایی وضع امروز را توضیح بدهند.

 
جاده ای رو به سمیه

اما در مقابل این بگیر و ببندها را با خودروسازان بزرگ مقایسه کنید که به نظر می رسد تنها باید به ساکن خیابان سمیه پاسخ بدهند.این در حالی است که در حال حاضر آنها ۸۵هزار میلیارد تومان به قطعه سازان به عنوان زنجیره اصلی تامین بدهکار هستند.واقع اگر این مبلغ میزان بدهی خودروسازان خصوصی بود اجازه نفس کشیدن داده می شد.یا به آنها اجازه می دادند که کاهش معوقات را رسانه ای کرده و جشن بگیرند که بله ما ۱۰ هزار دستگاه از خودروهای معوق را کاهش داده ایم.این در حالی است که خودروسازی مانند آذویکو،کارمانیا و ریگان خودرو مدت هاست که برای تعداد بسیار کمتری با خاموشی چراغ تولید همراه شده و برخی از مدیران آنها زندان را چشیده اند.
تولد یک برند در سال سخت

درچنین فضایی است که یک تولید کننده بخش خصوصی با توجه به زیرساخت ها لازم و تجربه ای که از تولید برای سایر خودروسازان به دست آورده است تصمیم به خلق یک برند گرفته و برای ورود به عرصه تولید آماده می شود.فردا موتورز نیز در چنین شرایط و فضایی آماده ورود به بحث تولید شد.زمانی که بازار به شدت ار کمبود عرضه رنج می برد و تقاضا به مراتب بیشتر از عرضه بود.وضعیت اقتصادی چندان مناسب نبود و نرخ های موثر بر تولید ثبات نداشت.با این حال این خودروساز خصوصی با تکیه بر تجاربی که در دو بخش تولید و وارادات داشت وارد بازار شد. هر چند در زمان اولین ورودش به بازار شرایط مساعدی را تجربه نکرد ولی استفاده از همان تجربه باعث شد که امروز بتواند به حرفی که می زند عمل کند.

فرداموتورز و خلق سه گانه در ۱۴۰۰

این خودروساز(فردا موتورز) در اوایل سال جاری اقدام به معرفی FMC sx5  کرد.در نشست خبری ای که به این منظور برگزارشده بود اعلام شد که محصول بعدی یک سدان است.سدانی که که بر اساس نیاز بازار در نظر گرفته شده است.این خودرو نیز معرفی شد و نوید محصول بعدی نیز در زمان رونایی FMC 511  اعلام شد و سومین محصول نیز عرضه شد.حالا این روند را با نوع حرکت بزرگان جاده مخصوص مقایسه کنید. به کارنامه هریک که نگاه می شود برای یک محصول انواع و اقسام پیش خبر و نشست آنهم در زمان دیدار مقام ها و مسئولان اعلام می شود اما هیچ موقع زمان مشخص رونمایی و عرضه آن معلوم نیست. به بیان ساده اصلی ترین عنصر یعنی همان پاسخگویی حلقه گم شده در این خودروسازان است.این همان پاسخگویی است که خودروسازی مانند فردا موتورز را وادار می کند تا پیش از اطمینان از موجود انبار اقدام به تولید خبر و پیش فروش نکند.نیاز به پاسخگویی است که این خودروساز را وادار می کند که محصول نیامده را در بوق و کرنا نکند.

این در حالی است که با توجه به نیاز و عطش سیری ناپذیربازار خودرو ،تولید کنندگان بخش خصوصی نیز می توانند محصول را پیش فروش کرده و قراردادها را طوری تعیین کنند که قیمت قطعی هم نباشد و به قیمت روز تسویه کنند.هر چه قدر هم که مردم احساس نارضایتی کنند،فایده ای نداشته باشد.چرا که آنها تافته جدا بافته هستند و خواسته و ناخواسته حمایت می شوند.در مقابل اما بخش خصوصی باید در اساس آنچه که دارند حرکت کنند. به نظر می رسد دارایی آنها هر چند از نظر زیرساخت ها و تسهیلات مختلفی که در اختیار دارند اصلا با ویترین صنعت خودروسازی کشور قابل قیاس نیست اما آنها از ابزارهایی برخوردار هستند که همتایان بزرگشان فاقد آن هستند،حرکت بر اساس نیاز،استراتژی و رقابت.جایی که آنها دستشان روز زانوهای خودشان قرار دارد و غیر از خودشان کسی دست آنها را نمی گیرد.