جویندگان طلا در عصر جدید/ مشاغلی که رونق می گیرند

به گزارش پدال نیوز، حالا که قرار است خودروهای برقی جای خودروهای بنزینی و گازوئیلی را بگیرند، سازندگان ربات و ماشین آلات آینده ای پررونق تر را تجربه خواهند کرد.

برای گذر از دوران گذار از خودروهای بنزینی به برقی، سرمایه گذاری های جدیدی صورت می پذیرد که بخشی از آن به سمت شرکت هایی سرازیر می شود که توانایی تأمین ربات و ماشین آلات مخصوص خودروهای جدید را داشته باشند. در حقیقت معادن طلای این روزها فرصت های جدیدی است که در این عرصه شکل می گیرند و جویندگان طلای امروز خود را به ابزارهای متناسب با زمانه ما مجهز می کنند.

بازار ربات ها و ساخت ماشین آلات به خاطر شیوع جهانی ویروس کرونا در آوریل 2020 به پایین ترین حد خود یعنی 361.8 میلیون دلار تنزل کرده بود اما حالا در ماه ژوئن سال 2021 به بهبود و رونق بازگشته و بر اساس اطلاعات منتشر شده «دفتر سرشماری آمریکا» U.S. Census Bureau به 506 میلیون دلار رسیده است. رویترز هم گراف آنلاینی در خصوص ثبت سفارش به سازندگان ربات و تجهیزات ایجاد کرده که افت و خیز این بازار در اثر کرونا را به خوبی منعکس کرده است.

شرکت های سازنده خودروهای برقی جدید و استات آپ هایی نظیر لوسید مشتریان جدید سازندگان ربات و تجهیزات در صنعت خودرو هستند. اندرو لوید Andrew Lloyd رئیس گروه وسایل نقلیه برقی در شرکت تأمین قطعات کامائو Comau (که از شرکت های زیرمجموعه استلانتیس –برند حاصل از ادغام فیات کرایسلر با پژو سیتروئن- به حساب می آید) می گوید: «[به گراف ثبت سفارش های ساخت ربات و ماشین آلات که نگاه می کنید] با اطمینان نمی توان گفت که به نقطه اوج رسیده و از این بالاتر نمی رود. در 18 تا 24 ماه آینده، سفارش های زیادی به سمت ما سرازیر می شود.»

بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط LMC Automotive فقط در آمریکای شمالی بین 2019 تا 2025 بیش از 37 میلیارد دلار برای گذار از خودروهای بنزینی به برقی سرمایه گذاری می شود که حاصل آن بین 15 تا 17 کارخانه جدید است. بیش از 77 درصد از این سرمایه گذاری در جهت ساخت خودروهای شاسی بلند [اس یو وی] یا خودروهای برقی صرف خواهد شد.

تأمین کنندگان ربات ها و ماشین آلات هیچ عجله ای برای افزایش ظرفیت ندارند و همین حالا هم ظرفیت بسیاری از آنها تکمیل است. اندرو لوید از کامائو می گوید: «به هر حال یک نقطه طبیعی وجود دارد که وقتی به آن برسیم به سفارش های جدید نه خواهیم گفت.»

شرکت های خودروسازی برای ایجاد سالن رنگ یا سالن بدنه جدید حدود 200 تا 300 میلیون دلار سرمایه لازم دارند.

جان کاتسور John Kacsur قائم مقام مدیر عامل راکول اتوماسیون Rockwell Automation‌ در مصاحبه با رویترز گفته است: «صنعت [ربات و ماشین آلات] حکم غرب وحشی را دارد. یک مسابقه دیوانه وار برای تأمین قطعات و مجموعه های خودروهای برقی شکل گرفته است.»

به گفته ی لوری هاربور Laurie Harbour  از مشاوران صنعت خودرو، خودروسازان با تأمین کنندگان وارد قراردادهای جدید شده اند و برای 37 مدل خودروی برقی جدید تا سال 2023 قطعه سفارش داده اند که این سفارش جدای از سفارش گذاری برای خودروهای بنزینی است که فعلا در جریان هستند.

ماتیاس کریستن Mathias Christen‌ سخنگوی دُر ای جی Durr AG‌ که در تأمین قطعات سالن رنگ خودرو تخصص دارد می گوید سال گذشته کسب و کار آنها در زمینه خودروهای برقی 65 درصد رشد داشته است و هنوز هم پروژه های جدیدی در حال شکل گیری هستند «و به همین دلیل است که هنوز نقطه اوج آن از راه نرسیده است.»

سفارش های شرکت کوکا ای جی Kuka AG سازنده تجهیزات اتوماسیون خطوط تولید خودرو که صاحب اصلی آن گروه میدآ Midea Group‌ از کشور چین است در 6 ماهه اول سال 2021 با 52 درصد افزایش رو به رو شده است که ارزش آن حدود 1.9 میلیارد یورو (حدود 2.23 میلیارد دلار) است. مایک لاروز Mike LaRose‌ مدیر عامل کوکا ای جی می گوید: «برای سفارش های جدید ظرفیت کافی نداریم. همه به شدت مشغول کار هستیم و کف کارخانه دیگر جایی برای افزایش ظرفیت نیست.» شرکت کوکا ای جی برای شرکت جنرال موتورز آمریکا ون برقی می سازد.

شرکت های خودروساز برقی و باتری های آن اگر قرار باشد محصولی را تولید کنند باید 18 ماه زودتر، ربات ها و ماشین آلات خطوط تولید آن را سفارش بدهند. نیل دووک Neil Dueweke‌ قائم مقام شرکت فانوک Fanuc این پدیده را «اثر آمازون» نامگذاری کرده و می گوید: «برای ساخت تجهیزات ما مجبوریم 5 هزار ربات بسازیم و تا چشم کار می کند در قفسه هایی به طول 60 متر جاسازی کنیم.»

جالب این جا است که در این صنعت یکی از موانع رشد کمبود نیروی کار است. با این حال تجربیات چند دهه گذشته باعث شده است که این صنعتگران از شتاب زدگی در ایجاد ظرفیت خودداری کنند چون ظرفیت خالی در آینده می تواند یکی از معضلات غیرقابل جبران باشد. مایکل تریسی Mike Tracy‌ از شرکت اجایل گروپ Agile Group می گوید: «هم از این وحشت دارند که سرمایه هایشان صرف ظرفیت هایی شود که در آینده ممکن است خالی بماند.»