خودروهای خودران چگونه آینده شهرها را تغییر خواهند داد؟

به گزارش پدال نیوز؛ پرسش اساسی درباره‌ تکامل حمل و نقل از طریق خودرو این است که آیا در آینده ما همچنان به خرید ادامه خواهیم داد یا صرفا زمانی که به آن‌ها احتایج داریم اقدام به کرایه کردن خودرو خواهیم کرد؟ پاسخ این سوال می‌تواند کمپانی‌های خودروسازی قدیمی همچون جنرال موتورز و دیگران را در برابر کمپانی‌هایی مانند ویمو، دیدی یا آتواکس قرار دهد.

تلاش طرفداران الگوی مالکیت اشتراکی

به گزارش «اخبار خودرو»، همین‌طور که بازار خودروهای خودران در حال شکل‌گیری است، ما شاهد پیشرفت تسلا و سیستم‌های یاری‌رسان پیچیده‌اش هستیم که به ادعای ماسک زودی به او امکان عرضه روبوتاکسی‌ها را خواهد داد و سرمایه‌گذاری کلان روی سیستم‌های خودران را توجیه خواهدکرد.

از سوی دیگر کمپانی‌هایی مانند ویمو، دیدی یا اتواکس همین حالا هم ناوگانی از خودروهای خودران را به کار گرفته‌اند که در شهرهای متعددی در کشورهایی مانند آمریکا، چین و روسیه در تردد هستند. کمپانی‌های قدیمی‌تری مانند ولوو نیز به دنبال عرضه ناوگان‌های مشابه یا عرضه خودروهای خودران برای سایر شرکت‌ها هستند.

نگاه طرفداران مالکیت خصوصی

برخلاف این شرکت، کمپانی‌هایی مانند جنرال موتورز قصد دارند محصولات خودران خود را تا سال ۲۰۳۰ مستقیم در اختیار مشتریان قرار دهند. این مساله به این حقیقت توجهی ندارد که خودروهای شخصی معمولا بلااستفاده می‌مانند و به طور میانگین تنها ۳ درصد مالکان به طور مرتب استفاده می‌کنند و در ۹۷ درصد مواقع خودروها در گاراژها یا خیابان خاک می‌خورند. اما این را هم می‌دانیم که مردم دوست دارند مالک چیزها باشند، حتا اگر چندان از آن‌ها استفاده نکنند.

اگر مردم به خرید خودروهای مجهز به فناوری‌های خودران ادامه دهند آن‌گاه هزینه سنسورها و فناوری مورد استفاده آن‌ها همچنان کاهش پیدا خواهد کرد؛ به عنوان مثال سنسورهای لیدار هم به لحاظ اندازه و هم قیمت افت بسیار قابل ملاحظه‌ای را (از ۷۵ هزار دلار به ۱۰۰ دلار) شاهد بوده‌اند. در همین حین فولکس‌واگن در تلاش است تا اشتراک‌هایی را با قیمت ۸.۵ دلار در ساعت عرضه کند.

فولکس‌واگن تخمین می‌زند که از سه ماهه دوم سال ۲۰۲۲ بتواند به مالکان مدل‌های الکتریکی ID۳ و ID۴ اشتراک‌های مشخصی را عرضه کند که می‌توانند به صورت ساعتی و با پرداخت هزینه‌ مشخص در خودروهای خریداری شده ویژگی‌های خاصی را فعال کنند.

این فرایند پیچیده‌ای است زیرا شامل آن می‌شود که شرکتی که شما خودروی خود را از آن خریده‌اید در زمان‌های مشخص ویژگی‌هایی (مانند رانندگی خودکار) را در خودروی شما فعال کند و در صورت عدم پرداخت اشتراک آن ویژگی در خودروی شما غیرفعال شود. در هر صورت فولکس‌واگن آینده‌ای را پیش‌بینی می‌کند که در آن خریداران همچنان مایل به خرید و مالکیت خودروها هستند.

مساله‌ شهرها

هرچند مشکل این سناریو در آنجاست که مساله اساسی در تردد خودروهای خودران خیلی به دسترس‌پذیری فناوری، هزینه‌های آن یا الگوی تجاری شرکت‌ها ندارد بلکه مساله اصلی طراحی شهرهاست: با تبدیل کردن خودروهای معمولی به خودران ما نخواهیم توانست مشکل ترافیک را برطرف کنیم. بسیاری از افراد از خودروهای خود برای کارهای روزمره‌شان استفاده می‌کنند که مساله به ازدحام و شلوغی بیشتر جاده‌ها منجر می‌شود.

در عوض ما باید خودروها را از جاده خارج کنیم و شهرهایمان را به مکان‌هایی‌ برای پیاده‌روی ، حمل و نقل عمومی و وسایل نقلیه کوچک بدل کرده و به این ترتیب کیفیت زندگی‌مان را ارتقا دهیم. در این الگو خودروهای خودران به عنوان شکلی خدمات حمل و نقل خواهند بود و دیگر خبری از مالکیت آنها در میان نخواهد بود.

تهدید یا فرصت؟

از دید اکثر شرکت‌های خودروساز سنتی، هر مدلی که از مالکیت فردی فاصله بگیرد، تهدیدی برای فروش به شمار می‌رود. یک الگو خدمت‌رسان براساس ناوگان‌های کرایه‌ای چیزی است که آن‌ها هیچ تجربه‌ای در آن ندارند. آن‌چه در مخاطره قرار دارد فقط آینده خودروسازان نیست، بلکه آینده شهرهایی است که می‌خواهیم در آن سکونت داشته باشیم. اما تنها خودروسازان نیستند که در برابر این تغییر مقاومت می‌کنند و ما در مقام مشتریان نیز که همواره به ماشین به عنوان سمبلی از جایگاه اجتماعی‌مان نگاه کرده ایم نیز چندان مایل به استفاده از ناوگان‌های اشتراکی نیستیم. در عین حال فاصله گرفتن از مالکیت فردی به الگوی حمل نقل به عنوان یک خدمت نیازمند دسترس‌پذیری، قیمتگذاری رقابتی و انعظاف‌پذیری بالای خودروهای خودران است.