ضرورت تغییر نگاه مدیریت شهری

به گزارش پدال نیوز به نقل از خبرآنلاین، مردمانی که امکان ملاقات با یکدیگر، دیدن و دیده شدن دارند! تهران اما هنوز در تعریف دوم از معنای شهر گرفتار آمده و از پیشرفت در مفهوم شهر باز مانده است.
چشم انداز امروز تهران با افزایش بزرگراه ها از مسافت و مبدا و مقصد و عملیات بی وقفه بلند مرتبه سازی ساختمان ها در تمام طول شبانه روز، چیزی جز ماندن در مفهوم شهر قدیم را عرضه نمی کند.
کوچک کردن پیاده راه ها به نفع فراخ شدن مسیر خودروها، کف سازی نامناسب برای حرکت پیاده، نبود پل برای عبور پیاده گان از جوی، وجود نرده های بلند و ناقوار پیاده راه ها برای اطمینان خودروسواران از نبود مانع انسانی، نبود چراغ راهنما برای عابر پیاده در چهارراه های دارای چراغ راهنمای سه زمانه، کم توجهی به نگهداری پیاده راه ها توسط شهرداری ها و نبود زیر ساخت حقوقی نما و منظر شهری، موجب شده تا نما و منظر تهران توسط تابلو های اصناف، ادارات و شرکت ها آلوده و شلخته بنظر آید. این ها همه از این حکایت دارد که در شهر ما تهران، غلبه نگاه مدیران شهری بر خودرو استوار است و انسان(پیاد گان) الویت دوم مدیریت شهری است!پ
بدون شک توسعه بزرگراه ها و فراخ کردن مسیر خودروها را پایانی نیست! تدبیر در توسعه وسایل حمل و نقل عمومی پاک و برنامه ریزی شهری با غلبه نگاه انسانی (پیادگان) برای داشتن شهری با هویت جمعی و خاطره ساز است، که می تواند شهر را مفهومی امروزین ببخشد. این چنین شهری با امکان برخورد و ملاقات رودر روی شهروندان با فضایی دارای مراتبی از زیبایی است که خاطره ساز و با هویت می شود!