رینگ آلیاژ منیزیم در کادیلاک

به گزارش پدال نیوز، خودروی کادیلاک سری V‌ مدل 2022 موسوم به بلک وینگ Blackwing‌ [به معنی سیاه بال] که از تابستان 2021 به بازار می آید مجهز به رینگ هایی از جنس منیزیم است. این سدان های اسپورت، طراحی جدیدتر و با عملکرد (سرعت و شتاب) بالاتر سری های CT4-V‌ و CT5-V‌ است.

رینگ های منیزیم، چند دهه است که در مسابقات حرفه ای اتومبیل رانی مورد استفاده قرار گرفته اند و مهمترین مزیت آن سبک بودن آن است. کادیلاک می گوید که منیزیم بالاترین استحکام نسبت به وزن را در بین تمام فلزات موجود و در دسترس بازار دارد. اما در بین خودروهای سواری رایج استفاده از منیزیم در رینگ ها ناشناخته و کمتر مورد استفاده بوده.

 شاید تنها مورد آن شورولت کوروت نسل پنجم از شرکت جنرال موتورز بود که به عنوان آپشنی نسبتاً گران برای مشتریان خاص در نظر گرفته شده بود و حالا می توان گفت این کادیلاک است که رینگ های منیزیم واقعی را وارد خیابان ها خواهد کرد. البته باز هم به عنوان آپشن عرضه می شود و مشتری می تواند آن را به عنوان یک گزینه در مدل های بلک وینگ CT4-V‌ و CT5-V انتخاب کند.

از نظر ظاهری تفاوت زیادی با رینگ های آلومینیمی ندارد. برای تشخیص این که رینگ آن از جنس منیزیم است لوگوی Mg روی رینگ این چرخ ها حک شده که سمبل عنصر منیزیم هم هست.

جنرال موتورز جزئیاتی از کاهش وزن حاصل از استفاده از منیزیم به جای آلیاژ آلومینیم منتشر نکرده است اما می گوید وزن فنری نشده unsprung weight را کاهش می دهد (چرخ هایی که با این رینگ ها تولید می شوند در پستی بلندی ها، سرعت گیرها و چاله های مسیر، ضربات کمتر به بدنه خودرو وارد می شود و در نتیجه رانندگی با آن حس بهتری دارد).

کادیلاک ادعا می کند استفاده از منیزیم به عنوان آلیاژ در رینگ های خودرو هم رانندگی را مطلوب تر می کند و هم هندلینگ (فرمان پذیری) خودرو را بالا می برد. حتی می توان به شتاب خودرو هم کمک کند. از لحاظ علم فیزیک این ادعاهای کادیلاک درست است اما باید در عمل مورد استفاده قرار بگیرد و به درستی با رینگ های آلیاژ آلومینیم مقایسه شود تا معلوم گردد این بهبودها برای رانندگان محسوس خواهد بود یا فرق آنها ناملموس خواهد بود.

فورد مدل موستانگ مدل GT350R‌ به جای فولاد و آلیاژهای آلومنیم از فیبر کربن در رینگ ها استفاده کرده است و زمانی که از متولیان کادیلاک سؤال شد که چرا آلیاژ منیزیم را انتخاب کرده اند در جواب گفته اند: «رینگ های منیزیمی کمک می کنند تا جرم در مرکز رینگ کاهش یابد و با این کار انعطاف پذیر رینگ بالا رفته و بهتر می تواند ضربات حاصل از ناهمواری مسیر و جاده را به خود جذب کند و به سرنشینان منتقل نکند. در آزمایش های ما،‌ رینگ های آلیاژ منیزیم سواری با کیفیت بهتری ارائه می دهد که دلیل آن جذب لرزش ها و تکانه های حاصل از ناهمواری جاده است.»

در دهه 1960 استفاده از آلیاژهای منیزیم در چرخ های خودروهای مسابقه ای مرسوم بود اما هرگز در تولید انبوه خودروسازان مورد استفاده قرار نگرفت دلیل آن هم قیمت بالای آن بود و میزان خوردگی در آن هم نسبت به آلیاژهای آلومینیم بیشتر است. خودروهای مسابقه ای فقط در شرایط خاص استفاده می شوند اما خودروهای معمولی مردم باید در انواع و اقسام آب و هوا و شرایط خیابان ها دوام بیاورد.

خیلی از خودروهای عضلانی –پر قدرت و شتاب- قدیمی رینگ های فولادی داشتند که رنگ روی آن از فلز کروم بود اما مردم به اشتباه آنها را با آلیاژ منیزیم اشتباه می گرفتند. البته در مسابقات «هات راد» آلیاژ منیزیم مورد استفاده قرار گرفته و آثار آن هم به دقت شناخته شده بود.