هر روز از گوشهوکنار خبرهای متعددی درخصوص افزایش قیمت محصولات خودروسازان منتشر میشود؛ یک روز اعلام میشود سازمان حمایت مصرفکنندگان سکان قیمتگذاری را در دست گرفته، روز دیگر فرمان در دستان شورای رقابت و حالا هم این وظیفه به ستاد تنظیم بازار واگذار شده است.
به گزارش پایگاه خبری پدال نیوز، هر روز از گوشهوکنار خبرهای متعددی درخصوص افزایش قیمت محصولات خودروسازان منتشر میشود؛ یک روز اعلام میشود سازمان حمایت مصرفکنندگان سکان قیمتگذاری را در دست گرفته، روز دیگر فرمان در دستان شورای رقابت و حالا هم این وظیفه به ستاد تنظیم بازار واگذار شده است. هرچند هر روز قیمتگذاری خودرو به دست یکی از این بخشها سپرده میشود اما تاکنون در نحوه عملکرد متولیان امر تغییر خاصی دیده نشده است. هنوز هم خودروسازان و قطعهسازان با زیان انباشته ناشیاز دستوری بودن قیمتها روبهرو هستند که نه تولیدکننده از آن منفعتی میبرد و نه مردم. از همینرو، تنها کسانی که از این شرایط و فاصله قیمت بازار و کارخانه نفع میبرند، دلالان هستند. بنابراین در این شرایط نفسگیر افزایش تیراژ تولید برای خودروسازان و قطعهسازان دور از انتظار به نظر میرسد. در این خصوص امیرحسین جلالی، نایبرئیس انجمن قطعهسازان همگن در گفتوگو با «دنیایخودرو» توضیح میدهد.
هدفگذاری برای تولید یکمیلیون و 200هزار دستگاه خودرو تا پایان سال انجام شده است. اما آیا باتوجه به نقدینگی پایین قطعهسازان و بدهی 30هزار میلیارد تومانی خودروسازان به آنها، امکان دستیابی به چنین جهش تولیدی وجود دارد؟
بله؛ هنوز هم امکانپذیر است که به این تیراژ یکمیلیون و 200هزار دستگاه خودرو دست پیدا کنیم، آن هم با شرایط نامطلوبی که در مسیر تولید وجود دارد. این شرایط شامل نوسانات ارزی، ریالی و دیگر مشکلاتی است که بخشهای تولیدی به ناچار باید با آن دستوپنجه نرم کنند. اما تحقق تیراژ 1.2 میلیونی مشروط به برقراری نظم و انضباط در هر دو طرف قطعهساز و خودروساز بوده و بسته به این است نسبتبه هم و نیازهای یکدیگر به چه شکل تصمیمگیری و عمل کنیم.
چه مقدار از چالشهایی که به آنها اشاره کردید، به بحث قیمتگذاری صنایع مادر که براساس قیمت فوب خلیجفارس انجام میشود، برمیگردد؟
نحوه قیمتگذاری صنایع پتروشیمی، فولاد، مس، آلومینیوم و غیره به همراه نوسانات ارزی در قیمت تمامشده محصولات خودروسازان و قطعهسازان موثر است. زیرا بر اساس قیمتهای جهانی دچار نوسان و افزایش میشوند اما نرخ محصول خودروسازان باید ثابت باقی بماند.
با این تفاصیل که خودروسازان و قطعهسازان با زیان انباشته 55هزار میلیارد تومانی دستوپنجه نرم میکنند، چطور میتوان انتظار افزایش تیراژ تولید را داشت؟
بله؛ در این شرایط نقدینگی لازم برای یکمیلیون و 200هزار دستگاه تولید بین قطعهسازان وجود ندارد. اما باز هم دستیابی به این هدف امکانپذیر است. این امر مستلزم آن است که فعالان هر دو صنعت جلساتی با یکدیگر برگزار کنند و راهحلی بیابند تا رفتار و اعمال اقتصادیشان برای یکدیگر مشخص شود تا هم قطعهسازان، هم خودروسازان و مردم از این تصمیمگیری سود ببرند.
درحالحاضر قطعهسازان بر سر قراردادهایی که با خودروسازان دارند نیز دچار مشکل هستند. فکر میکنید برگزاری چنین جلساتی بتواند گره کور مشکلات صنعت خودرو و صنایع وابسته به آن را برطرف کند؟
بهترین و راحتترین راه، احترام متقابل طرفین به قراردادهای فیمابین است. هرچند سختیهای پیشرو برای احترام گذاشتن به قرارداد بوده اما این بهترین راه است، چون هر دو طرف آن ها را امضا و تایید کردهاند.
چه توصیهای به خودروسازان و قطعهسازان برای خروج از بحران امروز دارید؟ بهخصوص که تامین مواد اولیه با مشکل همراه شده و تیراژ تولید هم به دلیل شیوع بیماری کرونا کاهش یافته است.
هرچند دو صنعت خودرو و قطعه دریکراستا فعالیت میکنند اما هر دو وظایف متفاوتی دارند و با مشکلات مختص به خود دستوپنجه نرم میکنند. بنابراین هر کدام باید به فکر رفع مسائل خود برای افزایش تیراژ تولید باشند. همچنین اگر فقط یک بخش را مورد توجه قرار ندهیم و تمام توجه را به یک گروه خاص متمرکز نکنیم، افزایش تیراژ تولید که مورد نظر وزیر صنعت بوده هم قابلتحقق است. البته همانطور که قبلتر اشاره کردم این موضوع مستلزم اصلاح قیمت خودرو نیز است.
به بحث قیمت خودرو اشاره کردید، چند روزی است قیمتگذاری این محصول به موضوعی داغ تبدیل شده و همه منتظر تصمیم نهایی ستاد تنظیم بازار هستند. بهنظرشما بهطور کلی این شیوه قیمتگذاری دستوری دردی از صنعت خودرو و قطعه دوا میکند؟
قیمت تمامشده خودرو یک مکانیزم علمی دارد. زمان آن رسیده است که قیمت خودرو را بررسی مجدد کنند و ببینند تعیین قیمت واقعی این محصول چگونه باید انجام شود. وقتی قیمت واقعی خودرو مشخص شود، خودروساز با درآمدی که از فروش محصولاتش کسب میکند، میتواند زنجیره تامین را تقویت کند تا به تیراژ مطلوب برسد.
منظور شما این است که قیمتگذاری باید بر اساس طبیعت اقتصاد بازار یعنی عرضه و تقاضا باشد؟
قیمتگذاری صرفا مبتنی بر اساس عرضهوتقاضا در جایی تعیینکننده قیمت واقعی خواهد بود که تیراژ تولید مکفی باشد. در آن صورت میتوان با افزایش عرضه پاسخگوی تقاضا بود و قیمت را ثابت نگه داشت. بنابراین فکر نمیکنم در اقتصاد ما صرف استفاده از شیوه عرضهوتقاضا بتوان قیمتگذاری را پیش برد.
با این تفاصیل چه شیوهای از قیمتگذاری را پیشنهاد میدهید؟ چون از یکسو مخالف محدودشدن به مکانیزم عرضهوتقاضا هستید و ازسویدیگر قیمتگذاری دستوری را هم تجربه خوبی برای خودروسازان و قطعهسازان نمیدانید.
به نظر من یک تیم باید برای قیمتگذاری صنعت خودرو تصمیمگیری کند. این تیم میتواند همان شورای رقابت، سازمان حمایت مصرفکنندگان و غیره باشد، با هم جلساتی را بگذارند و قیمت تمامشده خودرو و سودی را که خودروساز باید از تولید و فروش این محصول ببرد، مشخص کنند. بعد از آن یک مکانیزم دینامیک برای قیمتگذاری وجود داشته باشد که وقتی اجزای قیمت تغییر میکند، نرخ محصولات هم باتوجه به هزینههای فصلی تولید هر سهماه یکبار بازنگری شود. با این شرایط نهتنها تیراژ یکمیلیون و 200هزار دستگاه خودرو بلکه بیشتر هم قابلیت تحقق در این صنعت را خواهد داشت.