آشنایی با اولین خودروی توربوشارژ فراری +تصاویر

پدال نیوز: تجربه رانندگی با 488 روباز هرچه که باشد بی‌شک این جمله را اثبات می‌کند که "اگر فِراری تاکنون برای کنار گذاشتن قوای محرکه تنفس طبیعی مقاومت می‌کرده دلیلش نه نتوانستن یا موارد مشابه بلکه نخواستن بوده است”.

به گزارش پدال نیوز، ورود به جمع توربو دارها و به‌طورکلی استفاده از فناوری‌های پرخوران آن‌هم پس از چهل سال بالیدن به تنفس طبیعی‌های پربازده شاید حرکتی باشد که خود فِراری هم در ته قلبش زیاد با آن موافق نیست و به دلایل متعددی مجاب به انجامش شده‌ است.

گرچه به محض حضور در کلاس 8 سیلندرهای توربو دار رتبه‌ی اول را از آن خود کرده و بار دیگر چرخ و چراغ رقبا را در حسرت رسیدن به گرد لاستیک‌هایش نگه‌داشته است. 488 GTB که نخستین نماینده فِراری در کلاس مذکور است و به‌نوعی نسخه توربوشارژ شده‌ی 458 به‌حساب می‌آید.

حالا در فاصله کمی از تولدش سقف برداشته تا بتوانید پشت فرمان بنشینید، مشغول تاخت‌وتاز شوید، صدای قلب 8 سیلندر اصیل "فِراری” را به‌صورت رسا بشنوید و از حس هوای آزاد در اطراف خود لذت ببرید.

تجربه رانندگی با 488 روباز هرچه که باشد بی‌شک این جمله را اثبات می‌کند که "اگر فِراری تاکنون برای کنار گذاشتن قوای محرکه تنفس طبیعی مقاومت می‌کرده دلیلش نه نتوانستن یا موارد مشابه بلکه نخواستن بوده است”.

ملاقات با فِراری 488 روباز: یال‌ در باد!

پیشرانه، جعبه‌دنده، شتاب‌گیری

قلب 3.9 لیتری توربو دوقلو و در ادامه‌ی آن جعبه‌دنده دو کلاچه 7 سرعته 488 GTB بدون تغییر به برادر روبازش منتقل‌شده تا همکاری کم‌نظیرشان را اینجا هم ادامه دهند.

درواقع فِراری پیشرانه‌ای خلق کرده که بدون تأخیر توربو از دور 2,000 به بعد با نعره‌ی مسحور کننده‌ای پاسخ می‌دهد و تا مرز شروع محدوده قرمز (8,000 دور بر دقیقه) هر آنچه بخواهید در اختیارتان قرار می‌دهد.

عملکرد جعبه‌دنده دو کلاچه مذکور نیز به نحوی است که وقوع هرگونه اشتباه یا خطا در آن تقریباً غیرممکن به نظر می‌رسد؛ در حالت خودکار نیز کاملاً یکدست و روان عمل می‌کند و تعویض‌های سبک و سنگین را بسیار سریع انجام می‌دهد.

488 روباز با استفاده از این مجموعه‌ی قوای محرکه قادر است شتاب اولیه 0-100 کیلومتر بر ساعت و 0-200 کیلومتر بر ساعت را به ترتیب در 3 و 8.7 ثانیه ثبت کند و تا مرز 326.6 کیلومتر بر ساعت (203 مایل بر ساعت) پیش برود؛ پس واقعاً چابک و سریع است.

برجستگی‌های فنی

برای تبدیل بدنه‌ی کوپه به نسخه‌ی مجهز به سقف تاشو به یکسری تغییرات بنیادی نیاز است. درب شیشه‌ای عقب که در زیرش نمای قلب V8 دلربایی می‌کرد حالا با عرشه‌ی یکدست فلزی جایگزین شده که در دوطرفش پایه‌های نگه‌دارنده سقف (هنگام بسته شدن) ایستاده‌اند.

لوله‌های multi-metal در جلو و عقب به‌صورت عمودی تعبیه‌شده تا جایگزینی برای حذف پنل سقف باشد.

انجام این تغییرات و موارد دیگر 50 کیلوگرم به وزن خشک خودرو اضافه کرده اما در عوض با فشردن یک دکمه در کنسول مرکزی تنها در 14 ثانیه سقف از روی سرتان کنار می‌رود و در محفظه‌ی پشت سرتان جای می‌گیرد تا لذت بی‌نظیر رانندگی با یک فِراری را در هوای آزاد تجربه کنید.

البته حذف سقف ثابت بر استحکام بدنه هیچ اثر منفی‌ای نداشته و طبق ادعای کمپانی مقاومت پیچشی آن دقیقاً برابر با نسخه کوپه است.

حس رانندگی

فضای کابین از نظر سروصدا با سقف بسته دقیقاً همانند نسخه کوپه و با سقف باز کاملاً تحت کنترل است،؛ علاوه بر این که با پایین آمدن سقف صدای زوزه سامانه اگزوز بیش‌ازپیش گوش را نوازش می‌کند (البته با صدای خفیف‌تر توربوها).

نوایی که 488 روباز می‌نوازد دقیقاً صدای یک "فِراری” است، در دورهای پایین شفاف و گوش‌نواز است و هنگام شتاب گیری‌ها بدون اغراق هر شنونده‌‌ای مسحور خود می‌کند!

اگر تاکنون عاشق فریادهای دیوانه‌وار پیشینیانش بودید شاید دل‌تنگ بشوید، اما این را هم در ذهن داشته باشید که تازه‌ترین سمفونی فِراری از هر نظر بی عیب و نقص و معرکه است.

فرمان پذیری مطابق چیزی که از یک فِراری مدرن انتظار داریم روان و سریع است که این اسپایدر جوان را به خودرویی راحت و پرشور برای رانندگی بدل می‌کند.

کافی است اهرم معروف مَنِتینو (Manettino) را در حالت "اسپورت” قرار دهید تا با خلق و خوی یک اسب وحشی و کیفیت بی‌نظیر سواری (که بسیاری از سدان‌های لوکس را خجالت‌زده می‌کند) در اختیارتان باشد.

با انتخاب حالت "مسابقه (Race)” سرکشی بیشتری را تجربه خواهید کرد که البته با استفاده سامانه‌های متعددی همچون نسل دوم کنترل لغزش جانبی (Side Slip Control 2) منجر به خطر نخواهد شد.

البته خود 488 نوعی هوشمندی در پاسخ‌ها نیز دارد، به‌طوری‌که تلاش می‌کند خود را با میزان توانایی و تسلط راننده در کنترل خودرو سازگار کند. اگر هنوز هم راضی‌تان نمی‌کند می‌توانید با خاموش کردن تمامی سامانه‌های کنترلی موجودی کاملاً متفاوت را زیر دست خود ببینید.

488 گشتاور بیشتری نسبت به 458 دارد و همین باعث می‌شود با اهرم سمت راست فرمان بتوانید هر دستوری که می‌خواهید صادر کنید.

علی‌رغم این‌که 99% توانش را به حرکت روبه‌جلو اختصاص می‌دهد در سر پیچ‌ها و خمیدگی‌های جاده می‌توانید شیطنت کرده و با 35 درجه لغزش لیز بخورید تا رد لاستیک‌ها روی آسفالت باقی بماند.

در کل با جوان‌ترین اسپایدر مارانللو می‌توانید به طرز شگفت‌انگیزی سریع برانید (شاید به عقیده عده‌ای چندان آسان نباشد) و اصلا دل نگران نشوید. تجربه رانندگی با آن بسیار روح‌بخش است و شباهت زیادی به برادر کوپه‌اش دارد در حدی که گفتن "این یک خودروی متفاوت است” سخت به ‌نظر می‌رسد.

البته در رقابت شانه‌به‌شانه اختلافاتی هم پیدا خواهید کرد. ساختار بدنه همچنان حس استحکام خوبی به سرنشین القا می‌کند که همین موجب اعتمادبه‌نفس و اطمینان کامل راننده در تمامی شرایط می‌‌شود.

دیفرانسیل الکترونیکی (E-Diff) و تعدیل‌های مغناطیسی نیز در کنار هم حتی در شرایط نامساعد شخصیت نرم و انعطاف‌پذیر قابل تحسینی به آن می‌دهند.

رقبا

488 اسپایدر در حال حاضر مک‌لارن 650S روباز را با قدرت کمتر و سقف سرعت (1 مایل بر ساعت) بیشتر به‌عنوان رقیب اصلی پیش‌ روی خود می‌بیند. البته رقیب قدیمی یعنی لامبورگینی هم با اوراکان LP610-4 اسپایدر به‌تازگی وارد کارزار شده و جو را داغ‌تر کرده است.