فاصله چشمگیر سورس های تامین قطعات با استانداردهای جهانی

به گزارش پدال نیوز به نقل از خودروکار، تعدد سورس و یا تک سورسی بودن قطعات یکی از اصلی ترین چالش های صنعت خودرو در سال های اخیر بوده به طوری که فعالان صنعت قطعه بارها خواستار تعیین تکلیف این وضعیت شده اند چرا که به اعتقاد آن ها بسته به توان قطعه سازان باید نسبت به انتخاب این روند اقدام کرد.
 
مازیر بیگلو، دبیر انجمن سازندگان قطعات و مجموعه های خودرو در تشریح استاندارد جهانی سورس ها می گوید: استاندارد جهانی این سورس ها به این شکل است که هر سازنده برای قطعه ای خاص است به طوری که برای نمونه شیشه خودروی پژو 405 توسط یک سازنده و شیشه خودروی پژو 206 توسط یک سازنده دیگر تولید می شود و صددرصد تامین نیز به آن سازنده ها اختصاص داده می شود.
 
وی با تاکید بر این که حتی شرکای خارجی صنعت خودرو نظیر پژو و رنو نیز با این مکانیزم در ایران فعالیت کرده و تک سورس بودند، می افزاید: این در حالیست که در ایران به دلیل عدم ثبات شرایط اقتصادی این اتفاق رخ نمی دهد زیرا این نگرانی وجود دارد که در صورت واگذاری تولید یک قطعه به یک سازنده خاص، سازنده توان تولید به میزان کافی را نداشته باشد.
 
بیگلو با بیان این که اجرایی شدن این امر تابع شرایط است، تصریح می کند: این شرایط در ایران متغیر است به طوری که به صورت ناگهانی شاهد افزایش قیمت ارز، ممنوعیت واردات مواد اولیه و فرازو فرودهایی هستیم که مجموعه این عوامل باعق می شود نتوان به یک سازنده اطمینان کرد.
 
دبیر انجمن قطعه سازان ادامه می دهد: همچنان که شاهد بودیم تک سورسی باعث شده تعداد خودروهای ناقص افزایش یابد بنابراین پیشنهاد شده هر قطعه ای دو سورس داشته باشد و در صورتی که سازندگان بیشتری خواستار تولید بر روی قطعه ای باشند با  
مجوز هیات مدیره شرکت تامین کننده نظیر سازه گستر و ساپکو را داشته باشند تا این منابع تامین نیز توان مدیریت هزینه ها را داشته و شرایط از ثبات برخوردار باشند.
 
وی می افزاید: در این شرایط خودروساز نیز اطمینان خاطر خواهد داشت که در صورت بروز اتفاق در یک سورس قطعات از طریق سورس بعدی قابل تامین است بنابراین حداقل دو سورس قابل قبول است مگر این که در موارد خاص که می تواند بحران آفرین باشد، با مجوز هیات مدیره تعداد سورس ها افزایش یابد.
 
بیگلو تاکید کرد: بحثی که اکنون وجود دارد اینست که بر روی برخی از قطعات ساده تعداد سورس ها به 5 یا 6 سازنده می رسد که این امر باعث می شود زمان تامین کننده ها بر سر عدد تامین از دست برود که مشکل بزرگی است که باید نسبت به تعیین تکلیف آن هرچه سریع تر اقدام شود.
 
مشخص شدن وضعیت سورس ها در صنعت قطعه از آن جهت حایز اهمیت است که در صورت چند سورسی بودن، عدم توانایی تولید از سوی یکی از سورس ها خطوط تولید را با چالش مواجه نخواهد کرد اما به طور قطع تحقق این امر در گرو ارتقای فناوری و دانش قطعه سازان است.
 
 
انتهای پیام/