گذر از گلوگاه صنعت خودرو با خود اتکایی/ اجرای بومی سازی قطعات خودرو نیازمند برنامه ریزی و نقشه راه

سالهاست مسولین صنعت کشور، خیلی چیزها را رها کردند و هر چه در جیب مردم بود، برابر خودروسازان و قطعه سازان، در طبق اخلاص نهادند تا شاید این نهال به درختی تنومند بدل شود! اما امروز که بهردلیلی در شرایط تحریمی شدید قرارگرفتیم، دیدیم که این درخت ریشه هایش در جای دیگری است! اما آنچه این تحریم را برای ما گزنده، دردناک یا کشنده کرده، به یقین مربوط به خودرو نبود! خوراک روزمره بود!! به این معنی که ممکن است چند سالی دست دوم وارد کرد، یا خودروی نو نخرید یا اصلا خودرو نداشت و گذراند، ولی خوراک را نمی توان یکروز هم نداشت!! و الانه تمام تلاش برای تامین ارز و واردات کالاهای اساسی است!! روغن، برنج، سویا و ....، چیزهایی که تکنولوژی تولید می خواهد، نه فناوری پیشرفته!! جالب است که در سالهای گذشته نیز بیش از نیمی از واردات کشور همینها بوده است!! مواردی که اقلیم همین کشور با همه ضعفها و فقرهایش، فقط به کمک کمی مصلحت اندیشی و مدیریت پاسخگوی آنها بود!! یا حتی به فرض محالم که نبود، راههای بسیار ساده ای برای حل آنها وجود داشت!! بدون تردید اینها موضوعاتی بودند که شغلهای زیادی هم ایجاد می کردند. صدها برابر آنچه امروز دست اندرکاران صنعت خودرو داخلی ادعای اشتغالش را دارند!! از سوی دیگر دقت کنیم کشورهای پیشرفته قبل از خودرو و هواپیما ساختن اول محصولات غذایی تولید کردند! روسیه، چین، هند، برزیل و سایر ابرقدرتهای اقتصادی!! یعنی از این منظر هم نگاه کنیم، سرمایه گذاری بابت خودرو، در این مقیاس، از جیب مردم، با این همه جفا به خود آن مردم، هیچ گرهی از مشکلات ما باز نکرد که امروز خودش یک گره کور شده است!! در این یکی دو سال گذشته نیز بهتر نبود که مسولین، بجای آنکه تمام توانشان را صرف ساخت یک بازار جذاب و انحصاری کاذب و پیشکش آن به خودروسازان، بکنند، می رفتند سراغ کارشناسان کشاورزی!! سراغ کارشناسان آب!! کارشناسان دامداری!! کارشناسان توریسم!! اینها چیزهایی بودند که هزاران سال آنها را داشته ایم! و با یک سری برنامه ریزی درست، می توان در یک بازه خیلی خیلی محدود، آنها را به ثمر نشاند. نتیجه اش هم این بود که حتی اگر سالهای طولانی هم تحت تحریم های مختلف وحشتناک قرار می گرفتیم، تحملش چندان دشوار نبود!!! دقت کنیم اینکه حالا تحریم های بواسطه یک گروه گنگستر بوده یا نبوده، یا حق داشتند یا نداشتند، کشورهای دیگر درست رفتار کردند یا نکردند، اینها موضوع ما نیست!! حالا فرض کنیم که خودرو هم مثلا ساختند و مثلا صد در صد داخلی هم بود!! آیا شکم مردم ما را سیر می کند؟؟ آیا می توان خارج از کشور فروختش و با آن کسب درآمد کرد؟؟؟ در چنین شرایطی، یک روستایی بیسواد که چند تا گاو و گوسفند و مرغ دارد و یک چند جریبی از زمینش را کاشته، سودش هزاران برابر فعالیت خودرویی هاست!! نه دانش می خواهد، نه سرمایه گذاری عظیم، نه ارزبری دارد، نه ادعایی دارد، نه مردم را هلاک می کند، نه جیب مردم را خالی می کند، نه سالها مثل بختک روی مردم می افتد!!!