اگر می‌خواهید پشت فرمان بمیرید...!

به گزارش پدال نیوز به نقل از همشهری: در هنگام مسافرت با وسایل شخصی، هیچ چیزی مهمتر از تمرکز شما در رانندگی نیست. جان خودتان و همراهانتان در دستان شماست. پس بهتر است برای اینکه راننده خوبی باشید توصیه‌های زیر را جدی بگیرید.
 
اگر می‌خواهید پشت فرمان بمیرید...
 
لباس عوض کردن. اگر گرمتان شده صبر کنید تا به یک جایی که بشود نگه داشت برسید، بعد ماشین را نگه دارید و لباس عوض کنید. پشت فرمان جای لباس عوض کردن نیست دارید رانندگی می‌کنید نیامده‌اید اتاق پرو که.
عوض کردن بچه. اگر قبل از راه افتادن بچه خود را عوض کنید دیگر نگران عوض کردن پوشک بچه نیستید. اگر هم ناگهانی اتفاقی افتاد نگه دارید. بچه با ٢یا ٣ دقیقه دیر عوض کردن نمی‌میرد.
ضرب گرفتن روی فرمان و خواندن. اگر خیلی خواننده اید یا در حس خواندن هستید وقتی سوار ماشین می‌شوید ضرب نگیرید و زیرآواز نزنید.
 
دوخت و دوز. اگر لباسی دارید که نیاز به دوختن دارد باور کنید جا‌های خیلی بهتری از ماشین و یا پشت فرمان برای دوخت و دوز وجود دارد. دوختن نیاز به دودست دارد. فرمان هم همینطور.
 
رفتن در خیال و رویا. اگر احساس می‌کنید که آمادگی رفتن در خلسه را دارید فکر رانندگی را از سرتان بیرون کنید. این عمل را در خیلی از راننده‌ها دیدیم. طرف دارد رانندگی می‌کند ناگهان توی فکر می‌رود، به یکجا خیره می‌شود و اصلاً انگار نه انگار که دارد رانندگی می‌کند. یکهو دیدی چراغ قرمز را رد کردی و یک کامیون از رویت رد شد.
 
غذا خوردن. اگر گرسنه شده اید رانندگی را بی خیال شوید. یکبار یک آقایی در حالی که در دستش یک کاسه سوپ بود رانندگی می‌کرد آن هم با آرنج‌هایش. پشت فرمان جای خوردن نیست.
 
خواندن. اگر معتاد کتاب خواندن هستید ایرادی ندارد کتاب خواندن عادت بسیار پسندیده‌ای است، ولی نه پشت فرمان خودرو. شنیدید می‌گویند حسنی به مکتب نمی‌رفت وقتی می‌رفت جمعه می‌رفت؟
 
صحبت کردن با تلفن همراه. اگر تلفن همراهتان زنگ می‌خورد این را بدانید که صحبت کردن با تلفن همراه چه شادی‌آور باشد چه ناراحت‌کننده چه هیچ کدام، روی تمرکز شما تاثیر می‌گذارد، خیلی زیاد هم تاثیر می‌گذارد.
 
پیامک زدن. اگر پیامک زدن برایتان خیلی مهم است، رانندگی را بی‌خیال شوید و اگر می‌خواهید رانندگی کنید پیامک زدن را بی خیال شوید.
 
اگر‌اتفاقی شما‌را عصبانی‌کرده...
اگر در حین رانندگی مشکلی پیش آمد و حسابی عصبانی شدید، باید دنبال راهی برای کنترل آن باشید. موارد زیر شما را در این زمینه راهنمایی می‌کند.
 
اگر با سرعت رانندگی کرده‌اید و پلیس جریمه‌تان کرده و دیدن برگه جریمه حسابی توی مختان می‌رود، بدون نگاه کردن به مبلغ آن، از همسرتان بخواهید هر چه زودتر از شما دورش کند و حرفش را هم نزنید. حواس‌تان هم باشد که تا پلیس دیگری جلوی چشم‌تان ظاهر شد، یاد جریمه قبلی نیفتید. او دوست شماست!
 
دستگاه موسیقی ماشین‌تان را روشن کنید و آهنگ مورد علاقه‌تان را بگذارید. شاید نیاز باشد باصدای بلند هم زیر آواز بزنید. اما این طوری نباشد که از رانندگی غافل شوید.
 
اگر دیدید گوشتان به این حرف‌ها بدهکار نیست و هیچ جوره نمی‌توانید از موضع خشم کوتاه بیایید. کنار جاده پارک کنید و یک ساعت دراز بکشید. خوراکی‌هایی که نیمی از بارتان شده‌اند، برای همین مواقع است. گاز زدن یک سیب شاید یک راه تخلیه باشد. یاد سهراب سپهری بیفتید و با خودتان بگویید: زندگی سیبی است، گاز باید زد با پوست.
 
فکر کردن به موضوعی که شما را عصبانی کرده و دامن زدن به آن حالتان را بهتر که نمی‌کند، بد‌تر هم می‌کند. پس سعی کنید به آن فکر نکنید و به جایش، فکر راه حل باشید.
 
همه همسفران شما برای تفریح و آرامش به این سفر آمده‌اند. پس عصبانیت را سر آن‌ها خالی نکنید و به جای این کار سعی کنید از صحبت کردن با آن‌ها آرامش بگیرید. مطمئن هم باشید که با گاز دادن بی حساب به ماشین و سبقت گرفتن، هیچ مشکلی حل نمی‌شود.
 
تجربه ثابت کرده ایستادن جلوی آینه از خشم آدم کم می‌کند. پس در آینه به خودتان خوب نگاه کنید. شاید از دیدن چهره عصبی و بهم ریخته‌ای که دارید خنده‌تان هم گرفت. البته این آینه نباید آینه خودروی در حال حرکت باشد!
به خودتان مسلط باشید. نگذارید این عصبانیتی که دارید باعث عصبی شدن دیگران هم شود. پس اگر در حال رانندگی هستید. با بوق زدن‌های بی‌مورد روی اعصاب دیگران نروید.
 
فکر اینکه با تلافی کردن می‌توانید دلتان را خنک کنید را به کل از سرتان بیرون کنید. فایده که ندارد هیچ، درد سر هم درست می‌کند.
 
اینطور لحظه‌ها ذکر گفتن خیلی به کارتان می‌آید. ذکر گفتن و احساس نزدیکی به خدا، به فروکش کردن عصبانیت کمک می‌کنید.
 
اگر می‌خواهید راننده حرفه‌ای باشید
 
باید مواردی را بدانید تا در حین رانندگی در جاده مشکلی برایتان پیش نیاید.
در سرعت‌های بالا همیشه دو دستی فرمان را نگه دارید که اگر به هر دلیل فرمان به سمتی کشیده شد، بتوانید کنترلش کنید.
زمان رانندگی در اوایل باران که جاده خیس نشده و نمدار است، حواستان را جمع کنید و ترمز محکم نگیرید. داشتن ترمز ABS اینجا حسابی به کار می‌آید.
 
بطری آب، آچار، قفل فرمان یا هر چیز دیگری را طوری در ماشین جاسازی کنید که زیر پای راننده نیفتند. کلا از هر اقدامی که باعث حواس پرتی راننده می‌شود جلوگیری کنید.
 
اگر می‌خواهید لاین حرکت را عوض کنید، باید قبل از اینکه به محل مورد نظر برسید فرمان را صاف کنید تا با سر خوردن جانبی‌ای که ایجاد می‌شود در مسیری که می‌خواهید قرار بگیرید و خودرو از حرکتش منحرف نشود.
 
یکی از بزرگترین اشتباهات، کلاچ گرفتن قبل از ترمز کردن در دنده‌های بالا‌تر از یک است. این کار باعث شتاب گرفتن خودرو می‌شود و ماشین دیر‌تر متوقف می‌شود.
 
برای چرخاندن فرمان چه در جاده‌های کوهستانی چه در اتوبان‌ها اگر به‌طور مثال می‌خواهید به سمت راست برانید، نیرو را با دست راست به فرمان وارد نکنید بلکه با دست چپ نیرو را وارد کنید. به خاطر اینکه ممکن است در فشار با دست راست کنترل نیرو از دست‌تان خارج شود. اما اگر از دست چپ استفاده کنید، چون فرمان را هل می‌دهید، کنترل بیشتری خواهید داشت و برای عکس‌العمل آمادگی بیشتری دارید.
 
هیچ وقت زمانی که مانعی مثل عابر یا اتومبیل سر راه شما سبز می‌شود به ماشین فرمان ندهید، در این مواقع ترمز گرفتن بهترین گزینه است.
 
در سرعت بالا‌تر از ۶۰ کیلومتر، اگر ترمز خیلی شدید بزنید امکان قفل شدن چرخ‌ها وجود دارد. ترمز را چند بار بگیرید و رها کنید. ضمن اینکه برای متوقف کردن یا کم کردن ناگهانی سرعت، می‌توانید از دنده معکوس هم استفاده کنید.
 
در پیچ وقتی سریع ترمز کنید به این خاطر کنترل را از دست می‌دهید که چرخ‌های بیرونی با سرعت بیشتری می‌چرخند، ولی ترمز، نیروی مساوی بین چرخ‌های دو طرف اعمال می‌کند و به اصطلاح عقب ماشین در می‌رود. به همین دلیل اصلا کلاچ نگیرید و ترمز را هم تا ته نگیرید. در عوض خیلی زود پدال گاز را ول کنید. وقتی ترمز می‌گیرید فرمان نباید در حالت پیچ باشد. سریع ترمز و ول کنید و بعد فرمان را در مسیر پیچ بچرخانید.
 
اگر حادثه‌ای روی دادتقاضای کمک کنید
 
معمولا هنگام مشاهده تصادفات رانندگی سریعا با پلیس تماس می‌گیرند، ولی بهتر است ابتدا با هلال احمریا اورژانس تماس بگیرید. این نهاد‌های امدادی وظیفه دارند بعد از دریافت گزارش تصادف و ارسال آمبولانس پلیس را مطلع کنند. هنگام تماس همه موارد از قبیل: آدرس دقیق، نوع حادثه، تعداد مصدومان، جنسیت و سن افراد و وضعیت عمومی را اطلاع دهید.
 
باعث بروز تصادف دیگری نشوید
 
قبل از مداخله، اتومبیل خودتان را در محل مطمئنی متوقف نموده و فلاشر‌ها را روشن کنید.
دقت کنید که لباسی بر تن داشته باشید که رانندگان را متوجه شما کند. اگر لباس شما رنگ مناسبی ندارد لباس سفید زیر را در آورده بر روی لباس رویی بپوشید.
علامت خطر را بر روی جاده بگذارید و از کسی بخواهید رانندگان را از وقوع حادثه مطلع کند.
 
مصدوم را تکان ندهید
 
در اکثر تصادف‌ها افراد دچار مصدومیت گردن و مهره‌ها می‌شوند. در این موارد باید بسیار با دقت عمل کرد. اگر دوره کمک‌های اولیه نگذرانده اید، عاقلانه‌ترین کار این است که مصدوم را تا رسیدن آمبولانس تکان ندهید. این کار احتمال زنده ماندن مصدوم را ٨٠درصد افزایش می‌دهد.
 
با او صحبت کنید
 
با مصدوم صحبت کنید. حرف‌هایی مانند «اسمت چیه؟ چی شد؟» این کار علاوه بر اینکه مانع بی هوشی می‌شود، ایجاد روحیه هم می‌کند. ضمن اینکه تا رسیدن آمبولانس می‌توانید از بعضی اطلاعات مهم آگاه شوید. البته برای جلوگیری از فلج شدن باید به گردن مصدوم آتل بسته باشید و با نگه داشتن پیشانی مانع حرکت گردنش شوید. اگر به سوال‌های شما جواب‌های منطقی می‌دهد، ولی حروف را کش می‌دهد، نشانه خونریزی مغزی است.
 
نشانه‌های حیاتی را چک کنید
 
اگر به سوالات جواب نمی‌دهد و بی هوش است وضعیت بدنی‌اش را بررسی کنید. آیا نفس می‌کشد؟ قفسه سینه بالا و پایین حرکت می‌کند؟ البته کار‌هایی که شما در هنگام مواجهه با تصادف انجام می‌دهید با قوانین مشخصی محدود شده‌اند.
برای مشاهده حرکت مردمک چشم اگر چراغ قوه دارید به چشمان او نور بیندازید و اگر ندارید، پلک‌های او را چند لحظه بسته و دوباره باز کنید. اگر مردمک چشم با نور کوچک می‌شود نشانه سالم بودن مغز است. بارزترین علامت عدم تپش قلب هم کبود شدن بدن و لب‌هاست.
 
بهترین جا برای کنترل نبض، گردن است. اگر محل نبض را در گردن نمی‌دانید، اول نبض گردن خودتان را بگیرید.
با فشار دادن قسمت نرم گوش و یا فشار دادن ناخن‌های انگشت و یا فشار دادن نوک سینه در مردان واکنش مصدوم به درد را کنترل کنید. ناخن دست مصدوم را با ٢ انگشت فشار بدهید. این کار باعث سفید شدن ناخن می‌شود و وقتی شما انگشت خود را برداشتید باید دوباره رنگ ناخن‌ها سرخ شود که نشانه جریان خون و تپش قلب است. روش دیگر، گوش کردن به تنفس مصدوم است.